Günün birinde Tamam dedim sonunda birini bulun da evleneyim.. bütün dertleri buymuş gibi günlerce fotoğraflar koydular önüme, orada burada birilerini gösterdiler...
öğretmenler odasının kapısından giren yeni öğretmenlerle hep heyecanla tanıştırıldım.. mahelleninin düğünlerinde, Yanıma oturan komşular parmaklarıyla birbirlerine işaret ettiler devamlı.. hiçbirini istemedim onlar benim için böyle kaygılanırken, kendimi başkalarının düğününde piste atıp deli gibi eğlendim hep..
sonra da ellerim cebimde avare avare evime döndüm..
oydu buydu derken, günün birinde bir behiyeyle tanıştırdılar beni, O da benim gibi kıldı tüydü diye diye evlenmeyi bir türlü başaramıştı, ben yaşlardaydı, ama belli ki yıllar ona daha merhametli davranmıştı. benden biraz uzundu ama galiba hep önüne bakarak yürümekten hafif bir Kamburu vardı. Tapu Müdürlüğünde memurdu Behiye, güzel değildi ama çirkin de denemezdi, insanı olduğu yere mıhlayan bir büyüsü yoktu ama büsbütün ölüde sayılmazdı, konuşurken yanlış bir şey söyledi söyleyecek rezil olacakmış gibi hep Tedirgini, elini ayağını nereye koyacağını bilemezdi hiç..
Allah sanki Behiyeyi hep iki şeyin arasında kalsın ne birini öbürü olsun Ne büsbütün Mutlu ne hepten Kahrolsun diye yaratmıştı öylece karşımda duruyordu elektrik değil olsa olsa İncecik bir Yalım geçti içimden, ağzımı açıp konuştuktan sonra O yalımdan da Eser kalmadı gerçi ama yine de konuşmuş bulundum çaresiz başımı eğip tamamdır dedim, budur. Evleneceğim kadın hafif topluydu ama İyi birine benziyordu Behiye, gözlerin içine bakınca kızarıp O zaman biraz daha dikkatli bakınca elini ayağını nereye koyacağını bilemeyen şaşkın bir tavuk gibi karşımda duruyordu.. hep birbirimizi daha iyi tanımak için birkaç hafta sağda solda buluştuk, okuldan çıkar çıkmaz Onu işten alıyordum ve kendimizi sokaklara atıyorduk bir iki kez elinden tutayım dedim belki ruhumdaki yalım bir Aleve döner diye umdum, Ama içimden gelmedi..
bir iki kadeh yuvarlarsak fikrim değişir diye umuyordum, Lakin Behiye içmeyi sevmiyordu bir iki kez Sırf benim hatırıma bir şeyler içti, ama içmez olaydı ayıkken daha katlanılırdı..
bir kitapta geç gelen aşk güzeldir, diye bir şey okumuştum vaktiyle...
kitaplar öyledir, sessizce kitaplıkta dururlar Ama bir gün açıp bir cümle okur ve Yok yere o cümleye veya yalana inanırsın..
ben de öyle yaptım kendimi bu söze inandırmaya çalışarak Behiyeye daha fazla sokuldum.. Manisa'ya gidip ailesiyle tanışması Tanışmaydı, Konu komşu hısım akrabaya danışılarak yapılan güvenlik taramasından geçmekle, bir paket çikolata lokum alıp Ellerimde Çiçekler Kapıda dikilmekti derken, kendimi bir anda düğün hazırlığı yaparken buldum hazır mıydım sanmıyorum, evlenecek miydim kesinlikle..
evlenince aşık olurdum belki.
sağda solda Birikmiş param yoktu, Yıllar yılı evleneceğime dair en ufak bir ihtimal bile göremediğim için kazandığım tüm parayı çarçur etmiştim.. yine de iki maaşı birleştirip behiyenin iş yerine yakın bir yerde, eski bir ev kiraladık. Bekarlığa kesinkes Veda ediyordum artık,
kendimi evlenmeye canatan bir damat rolüne kaptırmış Behiye'nin peşi sıra hep daha iyisini hep daha ucuzunu hep daha farklısını aradığımız mobilyacıları, perdecileri beyaz eşyacıları Halıcı ve züccaciyeleri gezerken buldum bir anda..
Bütün bunlar bana göre değildi sıkılıyordum, yine de çok fazla ses çıkarmamaya çalışıyorum, çaresiz başımı Eğip behiyenin peşinde mağaza mağaza gezmeye başladım..
Düğün alışverişi yaparken benim derdim her şeyin en hesaplısını almaktı, Behiye ise her şeyin en güzelini arıyordu aramızda ufacık bir anlaşmazlık çıktığında insan sonuçta kaç kere evlenirki diyordu,
Behiye haklı, İnsan bir kere evlenirdi söylediklerine hak verip gönlü hoş olsun diye kararı her seferinde ona bırakıyordum..
Sayfa 171Kitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.