Herkese merhaba Kitaplara maşukken kitaplara hasret kalan Meriç'i Felsefi ya da sosyoloji pencerelerinden bakmadan, ideolojik gözlüklerle okunmaması doğru bir okuma şekli olacaği kanaatindeyim. Edebi olarak dünyasını gözlemlemek, eleştirmeden bir seyler öğrenmek daha doğru, aksi beni yanıltacaktır. Cemil Meriç, yazıları hem deniz, hem uçurum, bazen çöl bazen de bataklık. Doyumsuz, hırçın, asil ve yalnız... Kitapların dünyasına saklanan, "düşman dünyaya dostsuz geldim." diyen bu yalnız kişiliğin elestirileri keskin, köşeli ve sert. Tavizsiz ve bahanesiz. Sanırım gözlerini kaybettikten sonra, yeni alemlere inmeye çalıstıkça ve zorlandıkça, dilinin üslubu ve eleştirileri daha bir keskinleşmiş. Hayatı zorlaştıkça, aşmaya çalıştığı duvarlar büyüdükçe kendisinin cümleleri de büyümüş sanki. Jurnal yazmasınin tek bir nedeni vardı Meriç'in... Nedenden de ziyade yaşama bahanesi. Kendisi şöyle demiş;" Neden bu Jurnale devam ediyorum, çünkü o benim kendimle diyaloğum, çevrem, dostum, sırdaşım. Tesellim aynı zamanda. Hafızam, yankım. Acılarımı da paylaşıyor. Jurnalim kişisel deneyimlerimin deposu, psikolojik güzergâhım, düşüncelerimin paslanmasına bir önlem. Yaşama bahanem, neredeyse benden sonrakilere bırakacağım tek yararli şey." Bununla birlikte Cemil Meric'i okumak derin bir kuyuya bakmak gibi, biraz başınızı döndürse de bu kuyudan fayda göreceginizi bilirsiniz. Yazarın fikir dünyasında, Doğu medeniyetine ve özüne dönüşunden once yaşamıs olduğu fikri çalkantılar biraz kafanızı karıştırabilir ve yazarın nereye ait olduğunu sorgulayabilirsiniz. Fakat Meriç'i nereye koysak doğru ama eksik kalıyor. Aranızda eğer okumak isteyeniniz varsa belirtmek isterim;yolculuğunuz biraz uzun sürebilir, başinız dönebilir, kafanızda karışabilir ama kendisine güvenebilirsiniz. Herkese keyifli, saglikli, huzur dolu bir gün diliyorum.

Jurnal - Cilt 2 - 1966-1983Cemil Meriç · İletişim Yayıncılık · 20181,482 okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.