Tek kelimeyle büyüleyici. Yazarın, iki romanını ve 5 çizgi romanını okumuş durumdayım. Yolun Sonundaki Okyanus bir ustalık eseri. Kısaca konu; orta yaşlı kahramanımızın, bir cenaze bahanesiyle büyüdüğü yere gelmesi ve kendini rotasız sürüşlerinden sonra unuttuğu anıları hatırlayacağı Yolun Sonundaki Okyanus'ta kendini buluşudur. Ve çocukluğunun çarpıcı ve olağanüstü anılarına yolculuk ederiz. Arkadaşı Lettie Hampstock ile ilgili anılara... Lettie, şimdi nerede? Kitap, şahsımı beklemediğim bir şekilde etkiledi. Okurluğumu, hayal gücümün sınırlarını aşarak zorladı. Gerçekten, hem bu enfes kurgunun bitmesini istemeyerek hem hayal enerjimi sürekli şarj ederek parça parça, sindire sindire okudum. Okuduğum her bölüm ayrı bir yoruyordu düşlemimi. Dilin sade olması ise bir çocuk kitabı sadeliğinde değildi. Betimlemeler gayet enfes ve önemliydi. Burada Neil Gaiman dostumuzun, hikaye anlatıcılığını yine konuşturduğunu görüyoruz. Basit bir olaydan çıkarak geçmişte yaşananlara çabuk bir geçiş ve sonrasında geçmişin durağan anılarına tam ısındığımızda olağanlığın yıkılışına şahit oluyoruz. O çocuk biz oluyoruz, o kız biz oluyoruz... Fantastik ve gotik tarzın anlatımda zıt kavramların ilginç uyumu kullanılarak enfes bir okuma lezzeti oluşturulmuş. Kurgu ise okumayı bırakma derken, bitirmeye kıyamayacağınız bir kalitede. Yazarın oluşturduğu fantasik mekan ve olaylar beni kendine hayran bıraktı. Daha çoğunu anlatmakla bitiremem sanırım. Sadece kitabı satın alın, ödünç alın, bir kütüphane köşesinde henüz parçalanacak, taşıdığı pırlantaları yere saçacak kadar çürümemiş raftan nazikçe diğer pırlantalara zarar gelmemesine dikkat ederek onu alın ve okuyun. :) Bir Overlook Sakini olarak bu kitabı bilincimdeki kusursuz kurgular kısmına koyuyorum. Bir dahaki kusurlu-kusursuz kurgular, düşünceler ve düşlerde yeniden görüşmek üzere.

Yolun Sonundaki OkyanusNeil Gaiman · İthaki Yayınları · 20201,455 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

A.Esat Hotalak