74 syf.
·
Not rated
Hani okuduğumuz kitaplarda , yazarın, kahramanların ve hatta başka okurların hayatları vardır ya, o hayatları hissetmeyi seviyorum. Onların yerinde olduğumu hayal ediyorum. İşte tam da şimdi alabildiğine suskun, alabildiğine kendimi arıyorken, geçmişime bir merhaba demek için çıkıyorum bu akşam yola.
Diyerek başlamak istedim Haremeyn’de 14 Gün’ün bana verdiklerine, kattıklarına yaşattıklarına.
Kitabın, anı, mektup , günlük kategorisinde olmasının yanı sıra , Salih Beyin imzalamadan önceki yazdığı temenniler de kitap kadar etkileyici, sorgulayıcı, iyi ki dedirtici.
Kalbimde özlem var , yüzümde beklemekte olan derlenmiş tebessümlerden bir demet.
Rahmetli ninem sürekli "kul görgüsünü yaşar" derdi, çocuktum o zamanlar anlamazdım ne demek olduğunu. Büyüdüğüm 12 kişilik koskocaman bir yuvada din, inanç, katı şeriat hükümlerinden değildi. Örf adet gelenekleri gereğinden yapılması gereken uygulamalar hiç değildi. Farkında olmadan alıştığım kabullendiğim bir yaşam biçimiydi.
Dedem,ninem, babam, annem, amcam , yengem, halamlar ve eniştelerim yani tüm büyükler namaz kılan insanlardı. Oruç tutmak imrendiğim , kendimce büyüdüğümün ispatı, asla mecbur bırakıldığım bir zorlama olmadığı gibi sahur vakitlerinde kaldırmazlar diye korkumdan uyuyamadığım gecelerimdi.
Hani çocuğa sormuşlar Allah’ı seviyor musun diye? Çocuğun, anneannemin Allah’ını çok seviyorum o beni hiç korkutmuyor, hep iyi olmamı istiyor, seviyor, koruyor, ama babaannemin Allah’ından korkuyorum denileni yapmazsam yakacak beni diye sevemiyorum cevabındaki anneannenin Allah’ını sevdim ben.
Tefeci, faizci, çıkarcı ibadet nedir bilmedim. Vermeden alınmaz kuralı hiç yerleştirilmedi hayatımıza. Zamanımızı, sabrımızı, hürmetimizi, ikramımızı , paramızı, yiyeceğimizi, giyeceğimizi sevdiğimizi sandığımız üç beş kuruşluk anlık zevk araçlarının sadece kullanılması için gerektiğini, ihtiyacı olana bir an bile düşünmeden vermeyi verebilmeyi öğreten bir yaşam biçimiydi.
Küsmek çok büyük lükstü, sadece en büyük kardeş olması sebebiyle rahmetli halama bahşedilen. Sadece o küsebilirdi, biliyor musunuz kimseye de ona yakıştığı kadar yakışmadı küsmek. Neye küstüğünü , ne hata yaptığımızı bilmeden , barıştığı zaman bağışladığı hatalarımızın gönlündeki kefareti ne idi hiç öğrenemeden geçen küslük, barışık anları.
Orta yaşlarına gelince fark ediyor ki insan; Ahh incelik sen ne güzelsin, ne kadar huzur vericisin. Huzur, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın anlatmak için dörtyüz küsür sayfa emek sarfettiği tüm arayışların üç beş odalı, nefretsiz, kinsiz, çıkarsız , dil, din,ırk, cinsiyet,açık, kapalı olduğu gözetmeksizin , insana insanca sadece yaşının gereğince yapman ya da yapmaman gerekenlerin öğretildiği bir evde varolduğunu, evden ayrılıp gittiğinde , yeni yeni insanlarda, ilişkilerde kaybettiğini sanıp arayıp arayıp durduğunda , bulunamadığında ne büyük sızı.
Senelerce hizmet ettiğim teşkikatta uygulamada olmasa da yönetmeliklerinde yer alan dil, din, cinsiyet, mezhep ayrımı olmaksızın hizmet edilmesi gereği de işte böyle bir ailede yetişmiş olmamdan kaynaklı (Hoş uygulamada defalarca deli olarak yaftalansam ya da oradan oraya görülen lüzum üzerine sürülsem de) hep rehberim oldu.
Yaşamımın hiç bir döneminde zorlayıcı hükümler, yasaklar benim yapacaklarımı ya da yapmayacaklarımı belirleyici esaslar olamadı. Anarşist bir ruha sahip olduğum içindir ki, aklımdan çok hep yüreğim baskın geldi tavrıma, duruşuma, kararlarıma, iyi ki de geldi.
Vicdan, Allah’ın çipidir, herkesin yüreğine yerleştirdiği, kullanımını kuluna bıraktığı. Değer yargılarımızı belirlerken dinsiz, alevi, inançlı, çingene, türk, kürt ya da dindar, ağzı oruçlu, beş vakit abdestli namazlı etiketlerini kullanmayalım istiyorum. Hiç kimsenin inancının samimiyetinin yaşadıklarının ya da karşılığının ne olduğunu bilmiyoruz. Şahsen öğrenmek gibi bir meraka da hiç düşmedim. Baş edemediğimi , gücümün yetmeyeceğini , karşılarında çaresiz kalacağımı düşündüğüm insanlar için de Allah’ım benim bu kuluna gücüm yetmez, anlatmak istediklerimi anlayacak mı bilemem diyerek O’na havale ediyorum, yarattığı kuldan yaradan sorumlu, bense yaradılanı Yaradan’dan dolayı sevmekle.
Huzur adına ; Meryem gibi senelerce küçücük bir kilisede kıvrılamasam da , 300 sene uyuyan yedi uyuyanlar kadar sabıra sahip olmayı beceremesem de düşündüğüm ve hissettiğim kadar insan, merhametim ve gözyaşım kadar dost, emeğim ve dert edişim kadar vatansever olmalı, sevgiyi, vefayı tebessümü çokça barındırıp, kini, nefreti ve sitemi atmalı olduğuma inanıp yaşıyorum bu hayatta.
Değer mekanizmasının insanların kendi bakışlarına, değer yargılarına göre değerlendirilmekte olan dünyada halen bazı değerli şeylerin varolduğuna inandığım ve yanımda oldukları için çok şanslıyım.
Burada tanıştığım site haricinde de dostluklarımın devam ettiği, birebir tanışmış olsak ya da hiç yüz yüze gelmediğim ama her an varlıklarını yüreğimde hissettiğim dostlarımdan 
Mutâlî’ ;
Sizinle birlikte 14 gün boyunca yolculuk yaptım, sunduğunuz samimiyeti , anneannenin Allah’ını seviyor olmanın huzuruyla huzurunuzu hissettim.
Kitabınızda bana yazdığınız temennilere ek olarak bol bol dua edeninizin olduğu, sadece nefes almakla geçirdiğiniz değil yaşadım diyeceğin bir ömre sahip olmanız dileğiyle.
Verimli okurlar diliyorum.
Keyifli okumalar.
··
697 views
Ferah hanım yazılması gereken ne var ise en güzel şekilde ifade etmişiniz. Rabbim ebeden razı olsun. Ve temennim o ki inşAllah en kısa zamanda kutsal beldelere gider ve bizzat yaşarsınız hissedersiniz. Her daim muhibbani kütüp ve mutlu olmanız dileğiyle... Sağ olasınız var olasınız...
Ben eserinizi bana ulaştırma nezaketiniz için çok teşekkür ediyorum sağolun. Baki dostluklara.
Yaz diyorum ya boşuna değil elbet. Bir bildiği var bu garibanın. Sen yaz...
Sen de yaz Sayın Akar, özledim incelemelerini, mahrum bırakıyor olman garibanlığını inandırıcı kılmıyor bilesin. Ayrıca çok teşekkür ediyorum yüreğinden yüreğime hissettirdiğin samimi çağrın için.
İnsanı diniyle yargılayanlar kadar dinsizliğiyle de yargılayanların dünyasında, neyse ki insana artık dayılarının sayısıyla itibar ediyor ya da etmiyoruz ki günümüzde artık dayı dediğimiz de bir tür dindir. Aynı dinden olmayanların vay haline. :) İnsan insana, insan olduğu için saygı duymayı öğretemediği sürece, dünyada huzur olmayacak. Dün Madonna'nın bir konuşmasına denk geldim, gençliğinde onun ve arkadaşlarının başına gelenleri anlatıyordu. Düşündüm düşündüm. İşin içinden çıkamadım. Zaten her vakit bir belgesel izlesem, benzer olayları araştırsam hemen karşımdaki duruma/olguya dünya tarihi açısından bir bakış atarım. Abla değişen belki trendler, gelişen belki teknoloji. Ama insanların aradığı göğüslerinde taşıdıkları hep bir aidiyet hasreti. Çünkü insan, insanda bulur aidiyeti. Varsın gerisini herkes düşünsün. Kim kime yurt olmuş kime kime dert bu dünyada. Yiyeceğimiz üç lokma alacağımız beş nefes için birbirimize dar ettiğimiz şu fani dünya... Adını görmek, düşündüklerini yazman, yazdıklarını da bizlerle paylaşmanın mutluluğu içinde kahvemi yudumlarken sana bir türkü bırakıyorum benim Mihriban'ım. :)
youtu.be/fHGV2Rsh0Pc
Bu kadar içten yoruma kendime kahve yapıp sunduğun müzik ile eşlik edeyim o halde Kübram 💜💜☕💜
İnceliğin huzura genişlediği cümlelerinizi okurken, ağrının da inceldiği yerine "sızı" deniliyordur diye düşündüm!..belki de..İçtenliğinin, hacmini ezip geçtiği yazınızla güne başlamak çok güzeldi.. Gönlünüze sağlık Ferah Hanım.
İyilikle, kitapla..
Teşekkür ediyorum tüm gününüz başlayan güzellikte devam etsin inşallah. Sağlıcakla 🍀
Bu yorum görüntülenemiyor
İncelemeden ziyade kalpteki incileri zahir eyleme olmuş.:) 14 günü anlatan bir kitabı 14 günde okumak... İnceliğinizi,samimiyetinizi,açıksözlü oluşunuzu, anlayışlı halinizi,neşenizi yeniden görmek bir kez daha mutlu etti. Siz yazınca hepimize iyi geliyorsunuz. Lütfen arayı açmayın...
Bu ortamı ruhların,zihinlerin, düşüncelerin, kalplerin buluşma noktası olarak görüyorum.Ayrılıklarımız,farklılıklarımız bile bizi bir düşünce alış-verişinde buluşturuyor. Şahsım adına bu alış-verişlerin bizi daha da hakikate yaklaştırdığını düşünüyorum. O yüzden hepimizin gördüğünü, düşündüğünü,inandığını önemsesem de çok da üzerinde durmuyorum. Eğer çabamız her gün "iyiye,güzele,hakikate" biraz daha yaklaşmaksa bu uzun yolculukta birbirimize çok ihtiyacımız var.
Birbirimize tutunalım ve hiç bırakmayalım inşallah Ferah Hanım.Hep var olalım.Salih Hocam'a da ayrıca teşekkürler. Eyvallah...
Çok teşekkür ediyorum sağolun Murat bey. Dediğiniz gibi yolculuğumuz güzel niyetlerle, yargılamadan, yormadan hep birlikte olsun.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bir itirafta bulunmak istiyorum: Bu platformda her daim beğendiğim, hiç konuşmamış olsak da gerçek bir samimiyette olduğunuzu düşündüğüm birisiniz Ferah Hanım. Bu güzel yazınız için teşekkürler, kaleminize sağlık🌹.
Yorumunuzdaki itirafın samimiyetine teşekkür ediyorum. Konuşmamış olsak da sessizlikte bir şeyler hissedebiliyor olmak konuşulan olanlardan bazen çok daha etkili olabiliyormuş demek ki. Sağlıcakla 🍀
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.