Öncelikle şunu belirtmek isterim, kitap erkek okuyucular için daha çekici gelebilir. Ben 2. Dünya savaşina olan ilgimden ötürü okudum. Zira toplar, tüfekler, roketleratarlar, Ferdinand denilen çok büyük araçlar beni biraz sıktı. Ama okuyucuya kendisini bir avcı çukurunda bombardıman altında hissettiriyor. Askerlerin psikolojisini, çaresizliğini, çoğu askerin top yemi olmasını, ölülere bile boşaltılan sarjorleri insanı etkiliyor. Yazarın da dediği gibi bir süre sonra askerler artık vatan-miletten çok sadece canını kurtarmak için savaşıyorlar. Alman ordusunda görevli makineli tüfek nişancısının anılarından ibaret olan kitap, bir kitaptan öte Almanya, Rusya, İtalya, Polonya, Danimarka arasında yiten canları anlatıyor. Yazarın savaşı ve ölümü anlamak tanımı var; içinde yangın olan eve benzetiyor ve bu duyguyu okuyucusuna veriyor. 2. Dünya savaşı üzerine genelde muhaceretteki Rusya Müslüman aydınlarının hayatlarini, esir kamplarını okumuştum. Almanya'nın galip gelecegine inanilip kurulan lejyonlarda: Rusya Müslümanlarindan esir düşenlerden kurulan birlikler Rusya'ya karşı savaşıyordu. Bu kitapta bu konudan bahsedilmiyor elbette ama aslında savaşın 1942 yılının sonlarından itibaren Rusya lehine döndüğü görülüyor. Yazarın da tabiriyle "Muzaffer Alman ordusu" aslında mağlup... Ruslar her bakımdan üstün -Amerika'nın desteğini de göz ardı etmemek gerek burada.- Fakat basının herşeyi gizlediği görülüyor. İnsanda keşke hissi birakiyor. Keşke olmayacak bir dileğin peşinden gidilmeseydi. O kadar soydasimiz da ölmeseydi.. Almanlar kendi birliklerini bile topların önüne yem olarak atmışlar desem dehşetin büyüklüğü anlaşılır sanırım. Rusların mezalimini anlatmaya sözcükler de yetersiz.. 2. Dünya savaşı ile ilgilenenler keyifle okuyacaktır..

Kan Kırmızı KarlarGünter K. Koschorrek · Kronik Kitap Yayınları · 2019307 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hfz