İnsanoğlu sanki gönlünde mücerret bir sandıkla dünyaya geliyor. Kıymet verdiği, değerli bulduğu nesneleri o sandıkta biriktirmekle ömrünü tüketiyor. Kimi taş, kimi altın, kimi şöhret biriktirir; kimiyse
bilgi ve kimi de başarı.. Mühim olan tenekeyi atmak; paslıyı, kirliyi elemek, her bir nesneyi mihenge tabi tutmak ve değerini takdir ettiklerimizi biriktirmek. Çabamız olgunluğa erişmezse biriktirdiğimizle güzelliğe ve tatmine ulaşamayız. Çünkü elimize geçeni o sandığa atmak, tıka basa doldurmak mesele değildir. Yoksa ıvır zıvırla ömür geçer.
Sayfa 38Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.