Buket Uzuner, sevdiğim yazarlardan özellikle Uzun Beyaz Bulut – Gelibolu adlı kitabı en sevdiğim. O yüzden bu sefer de İki Yeşil Susamuru adlı kitabını okudum. Çağdaş koşullarda yaşayan bir genç kızın kendini ve çevresini tanımlama çabasını konu alan, ilk baskısı 1991 yılında yapılıp, halen okunan ve yeni baskıları yapılmaya devam eden bir roman. Okumaya başladığımda daha ilk sayfalarda aklıma Orhan Pamuk’un ‘İstanbul, Hatıralar ve Şehir’ adlı kitabı geldi. Teoman ablasını tarif ederken ‘Modigliani boylu’ diyerek tarif ediyor. Amedeo Clemente Modigliani (d. 12 Temmuz 1884, Livorno, Toskana, İtalya – ö. 24 Ocak 1920, Paris, Fransa), Yahudi kökenli İtalyan ressam ve heykeltıraş. 1906'da Paris'e gitti ve Montmartre'deki beş parasız sanatçıların toplandığı Le Bateau-Lavoir'a yerleşti. Orada Pablo Picasso, Constantin Brancusi, Leopold Zborovski, Chana Orloff, Manuel Ortiz de Zárate gibi sanatçılarla tanıştı. Ben onun adını ilk defa bir filmde duydum. Mick Davis'in yazıp yönettiği, Andy García, Elsa Zylberstein, Omid Djalili, Hippolyte Girardot, Eva Herzigova ve Udo Kier'in oynadığı 2004 yapımı biyografik dram filmiydi. Bu filmi de zaten Andy Garcia için seyretmiştim. Sonrasında ise böyle yetenekli ama adı bilinmeyen, kaçırdığımız kaç sanatçı olduğunu düşündüm ve hem onlar hem kendim için üzüldüm. ”Yaşamın yolu gibi, ölmenin yolunu da kendimiz seçmeliyiz.” O halde intihar edebilenler, yaşamın yolunu seçebilen, tercihini yapabilen insanlar mıdır? diyor bir bölümde. Birçok değişik açıdan değerlendirilebilecek iddialı bir cümle. Mesela ötanazi hakkı; ülkemizde yasak olmasına rağmen Belçika, Hollanda, Lüksemburg, Kanada, ABD’nin bazı eyaletlerinde serbest. Bu ülkeler gelişmiş, ekonomik refahı olan ve insan haklarına aslında sadece insan değil hayvan ve doğaya da saygılı ülkeler. İntihar ise farklı bir seçim, kişiyi bu tercihe sürükleyen sebepler göz önüne alınmalı. ”İstanbul’dan gelen çizgi romanları tekrar tekrar hatmediyordum. Kaptan Swing, Tom Braks, Teksas, Tom Miks.” Cümlesini okuyunca bir sürü anı gözümde canlandı. Burada sayılmayan Mister No, Red Kit, Mandrake gibi çizgi romanlar hepimizin kıymetlisiydi ve çoğumuzun özlediği keyif. Tom Braks ve Teksas’ı sevmezdim, favorilerim Red Kit, Mister No ve Kaptan Swing idi. Bugünde yayınlananlar var ama fiyatları el yakıyor, ulaşılabilir değiller, eski tatları da yok. ”Bir insandan bir başkasına geçmek, emek ister sevgi ister, yürek ister. Bunlar bile köprüleri kurmaya yetmez bazen…” Bunu sadece aşk ilişkisi olarak değerlendirmeyin, her ikili ilişki için geçerli. Arkadaş, komşu, iş arkadaşı, akraba vb. adı üzerinde ‘iki kişi’ arasında. İkinci kişinin yani karşı tarafında aynı çabayı sarf etmesi, istemesi lazım. Tek tarafla olmuyor. Keyifle okuduğum bir kitap daha bitti, kitaplıkta yerini aldı.

İki Yeşil SusamuruBuket Uzuner · Everest Yayınları · 20165,7bin okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.