10.bölüm 17 Yolcu İlk Veda
Buldukları düz yamaçta hızlı adımlarla ilerlemeye devam ediyorlardı bu avantajı iyi değerlendirmek papurayla aralarında olan mesafeyi daha fazla açmak için aşşağıya baktıklarında artık yeri göremiyolardı sis bulutları görüşlerini kapamıştı ne kadar yüksekte olduklarını tahmin edemiyorlardı bir birlerine yakın yürümeyi tercih ediyorlardı ve hiç biri en arkada olmayı istemiyordu papura gerçeği onları hep öne geçmek için daha hızlı olmalarına neden oluyordu biraz daha ilerlediklerinde dinlenmek için durdular ve bir araya toplandılar yiyeceklerini çıkarttılar ve açlıklarını bastırmak için az az yiyeceklerinden bölüp ağızlarına attılar Anemon peyliye de yedirmek için yöneldi ama Peyli hareketsizdi Anemon onun yanaklarını bir elinin içine alıp kafasını yavaşça salladı Peyli tepki vermiyor gözünü açmıyordu kulağına yanaştı ve beni duyuyorsan ağzını açmaya çalış sana yiyecek vericem ama Peyli hiç birşeye karşılık vermiyordu Anemon hemen harpiye seslendi harpi Peyli cevap vermiyor hareket etmiyor yardım et dedi harpi ve litiyu hemen yanına geldiler diğerleride hemen peylinin etrafına toplandı harpi kafasını peylinin göğüsüne koydu ve ses gelmiyor dedi umma ben daha iyi duyabilirim dedi benim dinlememe izin ver dedi ve oda peylinin göğüsüne kafasını koydu dinledi bir süre bekledi kafasını yavaşça kaldırıp onunla yola çıkan nikanın gözlerine baktı Peyli artık bizimle değil dedi nika şaşkın nika üzgündü Anemon nikanın yanına doğru yaklaşıp o kendi için yaşamının sonuna geldi ve asla unutulmayacak üzülme hepimiz burada seninleyiz dedi Oliv o iyi bir savaşçıydı onun yerinde hepimiz olabilirdik daha dikkatli olmalıyız artık vadiden Ayrılan 18 yolcudan 17 kişiyiz kayıp vermeden ilerlememiz lazım şimdi peyliye hak ettiği gibi veda edelim ve harekete geçelim dedi sözünü bitirmesinin hemen ardından sonraka onu gömmek yerinde yanımıza alalım papura bize yaklaştığında onu bırakırız ve kaçmak için bir şansımız olur belki daha fazla işimize yarar ölüsü günlerdir onu yanımızda taşıyoruz bırakalım hepimiz için bir işe yarasın nika buna çok kızmıştı ama daha ona gerek kalmadan sonraka ile gelen susit senin için bunlar olsaydı seni asla bırakmazdım ve ölsende ailene götürmek için yanımda taşımaya devam ederdim Peyli bizim dostumuz Peyli bizim yol arkadaşımızdı buradaki herkes gibi eğer ki başına bir şey geldiğinde seni geri götürmemi istiyorsan buradaki herkesi kabullensen ve artık yanlızmış gibi davranmayı bıraksan iyi olur yoksa yalnız ölürsün dedi sonraka susiti umursamadı sizin yaşamınız önemsiz olabilir ama ben daha fazla yaşamak için buradaki herkes için bunu söyledim 1 kişi daha öldüğünde bunu tekrar düşüneceksiniz diyerek kendi kendine söylenerek uzaklaştı belkide haklıydı belkide yapılması gereken buydu ama Peyli asil bir görevde ölmüştü onu bir hiçmiş gibi geride bırakamaz yem olarak papuraya atamazlardı peyliyi gömebilecek kadar yumuşak bir toprak yoktu üzerine litiyunun yanında olan pis kokulu bir bitkiyi koyarak taşlarla üzerini örttüler papura kokusunu alıp peyliyi bulmasın diye 17 Yolculardı artık henüz çıktıları bu yolda amaçlarına ulaşamadan 1 kayıp vermiş 17 yolcu ya hepsi amaçlarına ulaşamadan ölürlerse ya hiç biri ölmeden bu amaç anlamsız bir yolculukmuş düşüncesine girerlerse bilmiyorlardı sadece ilerliyorlardı hiç bitmiycek gibi olan dağın soğuk sessiz ve sert kayalarında.....
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.