KİTAP TAVSİYEM ALINTILAR Seni her şeyden,herkesten kıskanırım ben. Seni seviyorum.Son nefesime kadar da seveceğim.Bunu sakın unutma tamam mı? Sanırım insanlar,acılarla yoğrulup,olgunlaşıyorlar. Sağlığında ona ölümü,hastalığı yakıştıramayan ben,onu uğurladım kara toprağa... Onun ölümüyle birlikte,benim içinde hayatın anlamı yok artık... Şu kısa zamanda senin,benim için ne kadar değerli olduğunun farkına vardım... Biz ki,ne badireler atlatmış bir ulusuz.Yoktan var etmişiz bu vatanı.Ninelerimiz çocuklarını bir kenara fırlatarak ,sırtlarında mermi taşıyarak İstiklâl Savaşı'nı kazanmışlar. Bir avuç çapulcuya verilecek bir karış toprağımız yok bizim... Rahmetli babaannem,Atatürk'ü anlatırken yüzünü hiç görmediği halde,çok yakından tanıyormuşcasına anlatırdı... Bizler dünyadan ayrıldıktan sonra birbirlerine sahip çıkacak bir sürü çocuğum olmasını istiyorum...Canının yandığını hissetti birden,babasının bu satırları aklına gelince... KİTAP HAKKINDA Ahh rahmetli Cemâl bey...ne güzel dersler verip göçtünüz gerçek Cihan'a...Nur içinde yatın. Kitap okuyor hissinden ziyade,sinemada film izliyor tadı veren güzel bir kitap okudum.Hayatta tek arzusu dört çocuğunun,birbirine sıkıca sarılarak destek olması,birbirlerinden kopmaması ve birbirlerini çok sevmesi olan Cemâl bey (Her anne babanın arzusu bu değil mi?) Çok sevdiği eşi Gülce hanım'ın kansere yakalanıp ölmesinden sonra,koca konak ta, bir başına kalıp kendisini eşi adına açtığı vakıflara,yardımlara, yaptırdığı okullara adamış lâkin yorgun bedeni daha fazla dayanamayınca öleceğini anlayıp çocuklarını çağırtmış. _Üniversite de hoca olan en büyük oğlu Erhan, _Sinema sanatçısı ikinci çocuğu olan Elif, _Ziraat mühendisi üçüncü çocuğu olan Emel Ve _Sinema oyuncusu en küçük oğlu Eren Yıllar sonra ilk defa bir araya gelip birbirlerini ve babalarını görmüşlerdir. Okuyup iyi birer meslek sahibi olan lâkin asla iyi birer evlat olmayan bu çocukların içinde,babasını en çok arayıp soran ,kendi gibi Ziraat mühendisi olan ,büyük bir çiftlik kurup orada yaşayan Emel olmuştur her zaman. Konakta yıllardır kalabalık sofra kurmayan emektar Esma hanım,o gün çocuklar için harika yemekler yapıp sofra kurmuştur.12 yaşından beri konakta yaşayan Esma hanım 'ın subay bir oğlu ve birde Ece isminde kızı vardır.Eşi yatalak olan Esma hanım,çocuk gibi bakmaktadır ona. Yemekler yendikten sonra,herkes köşesine çekildiği an,Cemâl bey,sessiz sakin,her bir evladına bakıp dogumlarından ,okullarına en güzel anıları anlatatak usulca ölüverir.Eren babasının öldüğünü kardeşlerine haber verir ve konağı ölüm sessizliği bürür.Cenaze sonrası eve gelen avukatın okuduğu vasiyetname ile herkes babasının mal varlığının çokluğuna şaşırırken bir anda ,Cemâl bey in konağı __bıraktığını öğrenirler.... Sizce Cemâl bey konağı kime bırakır? O zamana kadar birbirlerini aramayan ,baba evine gelmeyen evlatlar,niçin orada kalırlar? Cemâl bey'in ölümünden sonra,günlüğünü bulup öğrendiği gerçekler karşısında şok yaşayan Emel ne yapar? Seviyorum diyen bir gencin sözlerine kanıp evden kaçan,kötü yola düşüp hayat kadınlığı yapan,Almanya ya kaçarak bu hayattan kurtulan kim dersiniz? Peki ya abisinin ölümüyle yıkılıp,onu topraklarına gömen kim? Yıllarca bebek hasretiyle yanan,yıllar sonra hamile kalınca merdivenlerden düşüp bebeğini kaybeden kim? Bir evden ard arda cenaze çıkar mı? Hangi evden 3 cenaze Birden çıktı? Şehit olup ocağa ateş düşüren kim? Kardeş kardeşin ne olduğunu istermiş Ne öldüğünü derdi rahmetli ninem Ne kadar doğruymuş,okuyunca daha iyi anladım ‼Kimi boynuna sarılacak kardeş bulamaz Kimi var olan kardeşlerini aramaz. ‼Kimi evlat diye yanan durur evlat kucaklayamaz,kimi varolan evladının kıymetini bilmez. ‼Kimi anam der ana bulamaz Babam der baba bulamaz kara toprağa sarılır Kimi sağken kıymet bilmez.... Ne kıymet bilmez,af etmez,halden anlamaz şu insanoğlu.... Tüm bu soruların cevabı ve çok daha fazlası kitapta.mutlaka okuyun.Heyecanı kaçmasın diye bu kadarcık bahsettim Ağlayarak okudum. Tavsiye ederim Sevgiler ZeHra Gaylan #Nermingüdaykaçar #bilinmezinpeşinde #okudumbitti

Bilinmezin PeşindeNermin Güday Kaçar · Sokak Kitapları · 201918 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra Gaylan