Cezayirli Cemile’ye Mektup (Ahmed Arif)
Bir adını biliyorum, bir de yaşını… Yüzünü görmedim ya, sen yaşta kız kardeşim var. Mutlak ona benzersin. Başkaca düşünemem. Sen, Cezair’den bir can’sın, ben Türkiye’den. Ayrı suların, ayrı toprağın çocuklarıyız ama kardeşiz.
Ben, bu kahrolası yazıya oturanda senin idamın için hazırlıklar yapılıyordur. Karşında Lejyon’dan bir manga… Dünyamızı, hayatı, bir solucan kadar olsun, anlamaktan, sevmekten korkanların mangası.
Onlar hep öyledirler. Silâhı, insan avını, zulmü severler. Kim bunlar? Kimlerin soyundan inip gelirler? Aklım duracak…
Belli ki ömürlerinde bir sefer olsun bir çocuk, bir çiçek, bir türkü sevmemişler. Namusla, yürekle, alın akıyla, seven bir kadının koynuna girememişler. Mertlik, can saygısı, dünya sevdası, bir lâhza bile yüreklerine konuk olmamış.
Ve hiç utanmadan da İncil-î Şerif’i kitâb bilirler. Oysa yaptıklarının hiçbir kitapta yeri yok! Onlar ki her cihanda da yüzleri kara! Senin, o Meryem’den bin daha aziz, bin daha bâkir canının değerini ne bilecekler…
Karşında bir manga. Ölüm mangası. Parayla, yalan – dolanla, o murdar korkuyla aldatılmışlar.
Bundan ötürü küstah, bundan ötürü zâlim… İncecik, tazecik, çocuk kolların, arkadan bağlı.
Bilirim gözlerini bağlatmazsın sen.
Namlular karşısında dimdik ve espassız duruşunu hayalliyorum. Kavgandan bir marş, bir mısrâ mı son sözün? Anana kardeşlerine selâm mı yoksa?
On dokuz yaşındasın. Sakın gençliğime doymadım deme!
Şimdiden ölümsüzsün. Niceleri var ki bin yıl yaşasa sencileyin bir haysiyet katamaz yaşamaya.
Yarının CEZAİR’inde, kurtarılmış CEZAİR’de, okullarda bebeler önce senin adını belleyecekler. Sonra dünyayı!
İnan seninle birlik ya da senin yerine kurşuna dizilmeyi çok isterdim.
Ölümüne nisbet, yaşamak silik ve anlamsız, CEMİLE.
m.bianet.org/bianet/siyaset/...
··
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.