Yazının son bölümleri biraz spoiler içermektedir, oraya kadar gelen okuyucular için spoiler uyarısı ayrıca verilecektir. Bir Sümer tabletinde "Bu gençlik nereye gidiyor" diye yazılı olduğunu okumuştum. (Sümerler; MÖ 4000-MÖ 2000 yılları arasında yaşamış bir antik uygarlık) Günümüzde de herkes, eline geçen her fırsatta gerek ütopik kitaplar gerekse bir çeşit kıyamet konusu içeren kitapları okuduktan sonra ya da belki benzer konulu filmler seyrettikten sonra "İnsanlık nereye gidiyor, bizim sonumuz ne olacak ?" gibi sorular üzerinden okuduğu kitabın üzerindeki etkisi geçinceye kadar insanlığın geleceğini sorgulamaya başlıyor, buna da bir itirazım yok son derece insani bir his zaten, bende kapılırım böyle hislere çoğu vakitlerde. Emin değilim ama ara ara bu etkiye kapılan azınlıklar olarak daha iyimser insanlar düşüncesinin Dünya üzerindeki genel insan çoğunluğunu etkileyip yeni ve daha ideal bir İnsanlık düşüncesinin ortaya çıkarılabileceğini pek düşünmüyorum. Biz İnsanlar bu gezegendeki varlığımızı çok ciddiye alıyoruz, Evren ve Dünya tarihindeki yerimiz kozmik kronolojiye göre ölçeklendirilirse 47 dakika bile değil neredeyse. Bu gezegene bu kadar kısa insanlık tarihimizde verdiğimiz tahribat belki milyonlarca yıl yaşayan diğer türlerin verdiği zararın milyonda biri değil işte tam da bu sebepten gezegendeki okyanusların belirli bir ölçünün altındaki derinliklerinin %95'inin bile keşfedilmediği halde Mars'ta su arayışına girmemiz aynı sebepten çünkü Dünya üzerinde yaşayan insanlar olarak önünde sonunda bu gezegeninde kaynaklarını ya tüketeceğiz ya da zehirleyerek kullanılamaz hale getireceğiz. Bu nedenle bir taraftan bu gezegeni bir taraftan kendi ellerimizle yaşanılmaz hale getirirken, diğer taraftan yeni bir yaşam kurabileceğimiz uygun gezegenler arayışındayız. Bu doğru olanı değil elbette ama insanlığın geleceği için mantıklı olan arayış çabasıdır. Körlük gibi kitapları okuyan biz okuyucular "Evet ya, biz insanlar romandaki insanlar gibi değilse de bizde bakar körüz, oysa neyi paylaşamıyoruz, neden insancıl duygularımız neden bu kadar köreldi, bizler insanlık olarak Aman Allahım bir çeşit kıyamete doğru mu gidiyoruz, neyi paylaşamıyoruz vs.vs." gibi duygu gel-git'leri yaşıyoruz. Özetle bunun gibi doğru olana ironi yapan güzel kitaplar dahil ne yazılırsa yazılsın, ne kadar müzik bestelenirse bestelensin, ne kadar film endüstrisinde bu temalı filmler yapılırsa yapılsın, bundan etkilenen ve bir şeyleri düzeltmeye çalışanlar hep azınlıkta kalacaktır. Spoiler içeren bölüm: Kitabın işlediği konuya gelirsek ilginç bir konu, bilinmeyen bir sebepten bilinmeyen bir zaman aralığında tüm insanlık bir salgınla körleşiyor. Kitabı ilginç kılan bir diğer özellik ise hiç isim kullanılmaması. Konusu çok manidar çok anlamlı mesajlar içeriyor. Kitabı okuyan herkes kendi yetiştirildiği ve maruz kaldığı hayat şartlarına göre farklı anlamlar çıkaracaktır, benim çıkardığım anlamı özetlemek gerekirse bizler İnsanlık olarak eğitilemez bir türüz ama içimizde birey olarak her durumda ve koşulda iyi kalabilen insanlar var ve biz bu hep azınlıkta kalacak iyi insanlara muhtacız ve bu azınlığın kendi oranı içerisinde sayı ne kadar çoğalırsa (ki bu da toplam çoğunluğun içinde yine hep azınlık olarak kalacaktır) ve bu iyi kategorisine giren insanlar bulundukları coğrafyanın yönetimlerinde ne kadar çoğunlukta olabilirse o coğrafyalar daha yaşanılabilir yerler olacaktır.

KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022105bin okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ali Turan