Üçüncü kitabı da bitirmek hüznüne eriştim. Külliyatın tamamlanması can sıkıcı fakat yine de dönüp dönüp okumak olacak elbette.
Attilâ abim bu sefer dönemin siyasisinden doğan aşkları, kayıpları, umutsuzluğu anlatmış. İstanbul’un emrinde olan İlhan, Ankara’dan reddedilmiş bir çocuk olarak bahsediyor. “ulan ankara ben senin oğlun değil miyim” cümlesini Kızılay Meydanı’na çiğnetmiş belli ki.
Kitap içinden çok fazla içerik vermemek için burada noktalamalıyım. Zaten “meraklısı için ekler” ve “notlar” kendinden anlatıyor çoğu şeyi. Yine de şiirlerden dizeler paylaşacağım tabii.
