Her yeni insan ruhu bu nedenle biçimini kendi ebeveyninin ruhundan alır, buna bağlı olarak “iyi” ve “kötü”yü miras alır. Bu ruhani miras, yeni yaşamın “sermayesi” olduğu kadar, eskinin de aktarılan “borcu”dur. (...) Her insan atalarından aktarılan armağan ve yüklerle kendi içlerinde o ana dek varolmayan özgün bir şey haline gelme potansiyeline sahiptir.
Sayfa 29Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.