Selim İleri, Selçuk Baran’ın hak ettiği ilgiyi görmemesini, “inceliklere, yalınlıklara kapalı eleştirmenlerin, yazarların ve okurun bilinçsiz suikastı” şeklinde yorumluyor. Bu suikastın tetikçisi olmamak adına, geç kalmış olsam da buradayım şimdi. “Okuruma yakın olmayı beceremedim” diyor Selçuk Baran. Nasıl gelinmez şimdi ona. “Bozkır Çiçekleri” ödül aldıktan on yıl sonra yayımlanabilmiş zaten. Bu kırgınlık ona yeterdi çünkü. Sıradan olanı güzel bir üslup ile anlatmış bu romanında Selçuk Baran. İnce, yalın, hassas bir ruhun dili. “Kimse acı çektiği için ölmez. Ölmedikçe de bir yol bulursun nasıl olsa.” S:141 Acı çeken, bir şekilde tutunmaya çalışan, yalnız, bir başkasını arayan, kendini arayan insanları anlatıyor.. Bozkırın bağrından Zara’dan tıp okumaya büyük şehre, Ankara’ya gelir Seyfi. Babasının ölümüyle okulu bırakıp bir şirkete memur olarak girer. Anasını da kendisini de geçindirmek zorundadır artık. Gözleri dünyaya açılmamıştır henüz. Hala romanlardaki kahraman şövalyelere inanır. Nurten çıkar sonra karşısına. Alımlıdır. Giyimiyle, güzel kokusuyla , ojeli tırnaklarıyla şimdiye kadar gördüklerinden farklı olan bu kadından kolayca etkilenir. Nurten, güçlü görünen ama aslında hep bir erkeğin gölgesine sığınmış, yapayalnız, hala kendini tanıyamamış bir kadın. Hayır diyemez o da ona. Ama değişecektir de. “Başkalarının tuttuğu aynalar”a bakarak değil, kendisini, kendi değerini, varoluşunu bulmaya çalışacak. Sevgisiyle, aşkıyla, yanılgılarıyla bir kadın. Sonra, aradıklarını maceralarda bulmaya çalışan , dünyayı dolaşan , Akdeniz sevdalısı, yazgısına boyun eğmenin hafifliğini yaşayan Seyfi’nin dostu Müfit. “Seçtiğini sandığı zaman mı, yoksa seçmemesi gerektiğine inandığı zaman mı daha hatalı olacaktı?” S:91 Yapılması istenen, yapılamayan seçimler.. seçimlerin sonuçları, insanın kendi başınalığı.. Kadının da erkeğin de dünyasını ustalıkla yansıtıyor Selçuk Baran. “Tanrım, bu erkekler... Nasıl da kendileri için yaşıyorlar! Oysa biz onlar için yaşamak uğruna nelerimizi vermiyoruz?” S:192 diyerek kadınca hislerle sitem de ediyor yer yer. “Büyümek, herkese biraz acı, biraz korku verir.” “Sende de öyle mi olmuştu?” “Elbette.” “Yazık ki, ben büyümemi tamamlamadım daha” diye düşündü Nurten. “Kim bilir daha kaç kez bu yüzden acı çekmem gerekecek!” S:179 Büyüyoruz, acı çekerek, tutunmaya çalışarak, bolca okuyarak. Okurayak iyileşenlere.. keyifli okumalar..

Bozkır ÇiçekleriSelçuk Baran · Yapı Kredi Yayınları · 2021819 okunma

·

1 artı 1'leme

·

717 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan