Özellikle bir dersi çok iyi öğrenmişlerdi: hayat ertelenemezdi; şimdi yaşanması gerekiyordu, haftasonuna, tatile, çocuklar üniversite için evden ayrılana, emeklilik yılları gelene kadar ertelenemezdi.Nasıl yaşayacağımı öğrenmek için şimdiye kadar, kanser bedenimi kalbura çevirene kadar beklemek zorunda kalmam ne acı, şeklindeki yakınmaları defalarca duymuştum.
Sayfa 43
··
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.