Sunay Akın benim için çok önemli bir insandır. Bana Nazım Hikmet'i tanıtan ve sevdiren kişidir kendisi. Kendisinin bir programına 'göz misafiri' olmuştum. Olayları anlatım şekli insanı hem cezbediyor hem de merak unsurunu körüklüyordu. Zaten bir insan, hal ve tavırlarından; konuşmasından, oturmasından, kalkmasından ve verdiği tepkilerden nasıl bir kişilikte olduğunu az çok açığa vurur. Bilgili bir insanda da bu durum aynıdır. O kişiye şöyle bir baktığınızda bilgili ve kültürlü bir birey olduğunu anlarsınız. Sunay Akın da benim için o türden biridir.
Ay Hırsızı'nda da bunu kanıtlamıştır kendisi. Birbirinden ilginç onlarca araştırma yazısından oluşuyor kitap. Araştırma yazısı diyorum çünkü yazılanlar tarihe detaylı bir bakış ile bakılarak elde edilen bilgilerden oluşuyor. Bu bölümlerin (Kırk dokuz bölümden oluşuyor kitap) tümünün ortak yönü Ay ve uzay. Mesela şöyle bir başlık var: Ay'a İlk İnsanı Biz Gizledik. Şahsen en sevdiğim bölüm olan bu bölüm bizlere öyle çok şey anlatıyor ki, Ay'a gerçekten de ilk insanı bizlerin -Türklerin- yerleştirdiğini anlıyorsunuz. Onun haricinde Enver Paşa'nın uçakla kaç kez düştüğünü, II. Mehmed'in kütüphanelere verdiği önemi ve onun hakkında yanlış bilinenleri, Nazım Hikmet ile uzaylıların alakasını ve daha nice şeyleri öğreniyorsunuz.
Gerçekten de Sunay Akın, insanın dikkatini çekmeyi çok iyi başaran bir yazar. Yazdıkları en normal konuda bile olsa, yazım dili olsun, anlatım tarzı olsun onu farklılaştırıyor; yeni bir yazım biçimi ortaya çıkarıyor: Sunay Akın'ca dili. Yazım dili insanı kendisine öylesine çekiyor ki, bir sohbet havasında okuyorsunuz kitabı. Sanki Sunay Akın ile oturmuşsunuz bir kafede, sohbet ediyorsunuz. Öylesine samimi ve sıcak bir dil kullanıyor.
Sunay Akın'ın dikkat çektiği konuların başında da oyuncaklar geliyor. Bir çocuk için oyuncak nedir? Bir oyalama aracı mı, yoksa onun hayal gücüne katkı sağlayan bir etmen mi? Oyuncak bir oyalama aracından daha fazlası, çocuğun hayal gücünü artıran bir araçtır. O bildiğimiz 'oyuncak kavramının dışında' olan tabletleri bile çocuklarımızı oyalasın diye onların önüne koyduğumuz çağımızda bu elbette ki kimilerine göre komik bir konu. Dikkat edin, oyuncakların dahi çocukları oyalama gibi bir amacı yok iken, 'oyuncak olmayan' tabletlerle oyalamaya çalışıyoruz çocuklarımızı. Adeta onların geleceklerini, istemesek de ellerinden alıyoruz bilmeden. İşte buna dikkat çekiyor Akın. Hayır tabletlere değil, oyuncakların önemine. Tarihteki çeşitli oyuncaklara da kitabının kimi yerlerinde mercek tutan Akın, oyuncağın önemini vurguluyor çocuklar için: Oyuncak asla bir oyalama aracı değildir. Onların ufkunu genişleten nesnelerdir.
Müzelerin önemine dikkat çekiyor. Müze kavramının bir toplumun kritik noktalarından biri olduğunu söylüyor. Özellikle içinde bulunduğumuz modern çağda kültür kavramının dahi internetten hazır olarak alınılmaya çalışıldığını biliyoruz. Hazır bilgi ya da başka bir deyişle hap bilgi dediğimiz kavram ile de kültür başta olmak üzere, birçok alanda bir 'bilgi saptırılmasının' söz konusu olduğunun da farkındayız. Hal böyle olunca müzeler devreye giriyor. Geçmişi ve kültürü müzelerden öğrenmek aslında büyük bir avantajdır. Bakın, bu sadece müzeye gidip, oradaki nesnelere bakmak değildir. Müzeye gitme kavramı çok geniş bir kavramdır. Müzeye giderken yolda duyulan merak, bu merak sonucunda kurulan hayaller, müzeye girildiğinde duyulan heyecan, müzedeki nezih ortam, müzede tarihi yaşayarak öğrenme imkanını kazanma, öğrenilecek bir sürü bilgi ve daha neler neler. Düşünsenize, hem yürüyerek spor yapmış oluyorsunuz hem de bilgilerinizi artırıyorsunuz. Ne büyük avantaj!
Sunay Akın gerçekten de okunması gereken bir yazar. Kendisinin bu kitabı kitaplığımda yıllardır beklerdi de yüzüne bakmazdım; kendisini tanımadığım için. Siz siz olun benim yaptığım hataya düşmeyin; bir yerlerde Sunay Akın ismini gördüğünüzde hemen gidin oraya. Kitabı, programı veya bir videosu olsun araştırın onu. Kendisi gerçekten de bilgi saçan bir insan. Şahsen onu gördükçe enerji doluyor içim. Bunu başaran nadir insanlardan biri Sunay Akın.
