Sona erdiği için ağlama. Gerçekleşmiş olduğu için gülümse.
-DR. SEUSS-
Suzan Spencer, üç çocuğu ve eşi ile mutlu bir hayat süren başarılı bir muhabirdir. 2011 yılında kasları kontrol eden sinir hücrelerinin kaybından ileri gelen ve tedavisi olmayan ALS hastalığına yakalandığını öğrenir. Bu hastalık onu yavaş, yavaş başkalarına bağımlı hale getirirken ve mutlak ölümüne sebep olacakken o, son yılını en iyi şekilde geçirmek ister. Üç çocuğunun her birini istedikleri bir yerlere götürür. Vedalaşma vakti gelmeden önce anneleriyle güzel bir anı yaşamalarını ister. Çok sevdiği eşiyle güzel zamanlar geçirir. Göremediği ülkelere, şehirlere yolculuğa çıkar. Hastalık onu bir mum gibi eritirken ve sona yaklaştığını bilirken gülümsemeye çalışır. Kendini, evlatlarına onu hatırlatacak fotoğraf albümleri hazırlamaya ve arka bahçelerini bir vaha haline getirmeye verir.
İlk sayfadan itibaren gözlerim ya yaşlı, ya da nemli olarak okuduğum kitap. Gerçek hayat olunca okuduklarınız sizi çarpmıyor, delip geçiyor. Kitap bitince Google da Suzan Spencer-Wendel, yazıp şu an yaşadığını umarak görüntü bekledim. Belki de o amansız hastalık onu öldürmemişti. Hala yaşıyor ve evlatlarına sıkıca sarılarak yıldızları izliyordu. Kim bilir.
Bu kitabı bana hediye eden, canım kitap kardeşim @nursemin_dogan
Yayınevi: 
Epsilon Yayınevi
Cenazeler yaşayanlar içindir.
En korktuğum şey ölüm değildi. Tamamen başkalarına bağımlı olmaktı. Aileme ve sevdiğim kişilere yük olmak.
Bir kişinin size nasıl dokunduğuna dair pek çok şey söyleyebilirsiniz.
Bu ölmeden önce yapılacak işlerden biriydi. Yanaklarım çökmeden, bedenim kurumadan ve kendimi beğenmeye son vermeden önceki son aile resmiydi.
Yeni belirsizliğimi düşündüm. "ALS ile ne kadar yaşayabilirim?"
Hastalık veya çaresizlik hakkında bir kitap değil ama son harikulade yılımın bir kaydı.
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.