"Fakat beklemek lâzım... Uzun zaman!"Selâmun aleyküm değerli 1k halkı :)
Sabahattin Ali okurken Dostoyevski okuyormuşum hissiyatı alırım hep çünkü : psikolojik tahliler çok önde oluyor. Okurken düşünüyorum, düşündüğüm şeyleri karşımda buluyorum bu da yazarın bizi anladığının karizmatik biçimde göstergesi bence. Bu iki harika insanın o yüzden yeri ben de bambaşkadır.
Öncelikle Emine Teyze... ve Galip Enişte... Allah râzı olsun evlerinizi açtınız ama ekmek verip kızın burnundan getirdiniz. Sizin nesliniz ne zaman bitecek bilmiyorum, umarım nesliniz bir an evvel tükenir yoksa bizi tüketeceksiniz. Üç ana karakterimiz var : benim hayran olduğum Bedri, zekâsını mirasyedi gibi harcayan Ömer ve saf, berrak olan Macide...
Ömer, düşünce yapısıyla beni ilk başlarda çok etkiledi çok hoşuma gitti ama zamanla çok yalpaladı. Evliliğe, beraberliğe ve birine bağlanmaya hazır olmayan bu adam kendi tabiriyleriyle sürekli şeytana yenildiğini dile getirdi lâkin o "Tembel ve iradesizdi.." olmadı, beceremedi aileyi ayakta tutmayı ve kibar bir dille olayları netleştirdi bu konuda onu taktir ediyorum ama bu ona kızgın olduğum gerçeğini asla değiştirmiyor maalesef. Biraz daha beklenebilirdi onun daha farkında olan birey olması için ama Macide ona yeteri hakkı verdi bence vicdanı rahat olsun.
Bedricime gelecek olursak en baştan bi sempati besledim ona nedensizce ve onun birden bire gitmesini istemedim. Çok nahif, çok anlayışlı bir beyefendiydi sonuna kadar karakterini konuşturdu. Asla unutmayacağım onu :)
Ve masum Macide... Tüm masumluğuyla, çaresizliğiyle Ömer'e geldi parasına, mülküne bakmadan hiç sorun etmeden ama kıymeti bilinmedi işte. Ben buradan Bedri ile olan iletişiminde şunu da çıkardım :"İnsan bastırdığı duygunun esiri olur." vallahi de öyle.. Yine gönlü mağlup oldu ama mağlubiyetin en güzeli olacak biçimde.
İçimizdeki Şeytan çok zekice kurgusu olan eserlerdendi; çok bizdendi ki, bu kadar sevmemizin nedeni bu aslında. İşsizlik sorunu vardı, dedikodu, küçük yerlerin lafı sözü.. Aldı bizi yanına Velhâsılı kelâm. Ey insanlar! Ânı kurtarmayın, evet ânı yaşayın ama ileriyi de düşünün, dedi kitap bizlere. Samimiyetimle bir şey söyleyim mi evlilik için adım atacak olan tüm bireyler bu kitabı okusun. Sorunlardan kaçan insan mı, yüzleşen insan mı yiğittir? Cevap burada işte...
Kafam çok dağınık olaydan çıkamadım uzunca ve karışık bir inceleme oldu ama bazen düzensizlik iyiydir. :)
Not: Kitabı okuduktan sonra "Selvi Boylum Al Yazmalım" filmini izlemenizi rica ediyorum :)
