Akıcı olmakla birlikte sürükleyici bir hayat hikayesi daha...
Gülseren Budayıcıoğlu ‘nun kitapları, yaşanmış gerçek hikayeler olmanın yanısıra çok fazla öğretici olmasıyla daha çok dikkatimi çekiyor benim de herkes gibi. İncelemede kendi fikirlerimden çok, kitaptaki sonsöz bölümünden benimsediğim birkaç alıntı yapmak istiyorum. Böylesi daha hoş ve doğru olacak diye düşünüyorum.
“Bu kitap, yaşanmış yani gerçek bir hayat hikayesinden esinlenerek yazıldı. Benim ağlayarak yazdığım bölümlerde sanırım siz de ağladınız, gülerek yazdıklarımda güldünüz ancak şu anda yani kitap bitince içinizi derin bir hüzün kapladı.”
(...)
“ Uygarlık ilerledikçe, insan ilişkilerine belli mesafeler girdikçe ayıplar, günahlar, yasaklar çoğaldıkça korkularımız daha derinlere indi. Kendi iç dünyamızı kimselerle konuşamaz olduk. Ancak bir başkasının ne yaşadığını, nasıl yaşadığını, neler hissettiğini anlayabilmek, dünyanın sırrına ermek demektir çünkü hakikat oralarda bir yerlerde gizlidir. Sadece kendimizi değil, başkalarının dertlerini, sorunlarını, acılarını görmeye çalışmak, bunları merak etmek bile bu hakikate bir adım daha yaklaştırır insanları.
Daha da önemlisi başkalarını hoş gördükçe, neyi, ne zaman ve neden yaptığını anladıkça kendi sorunlarımıza da başka bir gözle bakmayı öğrenir, gelişir, olgunlaşır, içimizi parçalayan acıların biraz olsun hafiflediğini görürüz.”
(...)
“Geçmişimize iyi bakabilsek, nerede, ne zaman ve neyi sürekli tekrar ettiğimizi görebilsek, bir falcı gibi geleceğimizi okuyabiliriz.”
(...)
“Sigmund Freud, bundan yüz yıl önce bilinçdışı süreçlerin, biz hiç fark etmeden düşünce ve davranışlarımızı etkilediğini, adeta kaderimizi yazdığını söyledi. Yıllardır öyle hikayeler dinliyorum ki, Freud’a hayranlığım bunları dinledikçe giderek artıyor. Aslında kaderimizi, dünyaya geldiğimiz günden itibaren yaşadıkça doldurduğumuz bilinçdışımız yazıyor. Tanrı, belki de kaderimizi bize yazdırıyor.”
Bunun gibi daha bir çok eğitici paragraflar var ama gerisini de siz okuyun artık :) Gülseren Budayıcıoğlu ‘na uzun ve sağlıklı ömürler diliyorum, o yaşasın ki birçok yaralı, yalnız, çaresiz insana derman olsun ve “meslektaşlarına örnek olsun,” mesleğini hakkı ile yapan herkese saygımız her zaman sonsuz. Ama bir Budayıcıoğlu daha gelir mi dünyaya bilemiyorum...
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.