Nadine Stair
Hayatımı yeniden yaşayabilseydim,
Bir sonrakinde, daha fazla hata yapmaya çalışırdım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem?
Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar.
Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Ve daha çok çocukla oynardım, önümde başka bir hayat olsa.
Ama 85 yaşındayım ve biliyorum ki ölüyorum.
Sayfa 93 - Yapı Kredi Yayınları 2. Baskı Çeviren : Sevin Okyay * Şiir tüm dünyada Borges'e ait olarak biliniyormuş ama asıl yazanı Nadine Stair'miş.
··
3 artı 1'leme
·1.815 görüntüleme
Umarım hayata henüz geç kalmamışızdır :)
2 önceki yanıtı göster
Her 'an' bir bitiş ve her 'an' bir başlangıçtır. Geç kalma, biraz bize bağlı bir durum. Bir de bunu 85'inde anlayan şair, muhtemelen öncesinde de bunları biliyordu bizim gibi.;) Bilmek, yaşamak değil. Umarım geç kalmayız Sultan hocam. Hayat akıyor çünkü.
3 sonraki yanıtı göster
En güzel kısmı da, "Ve daha çok çocukla oynardım, önümde başka bir hayat olsa." kısmı bence.
4 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.