Puanı kurgu, emek ve son 100 sayfanın akıcılığına binaen verdim fakat azıcık eleştirel bakmak istesem daha da düşecek durumda. Anlayacağınız oturup bu kitabı eleştireyim düşüncesi ile başlamadım kitaba. Ama neredeyse her sayfada yapılan mantık hataları ve çelişkiler haliyle gözümdeki değerini epeyce düşürdü. Şu var ki yazar kitabı bu kadar harcamamış olsaydı bence bu seri, epeyce ses getirecek bir seri olurdu. Sadece aşk üzerine yazılan gençlik ve distopik kitaplar arasında en büyük farkı arkadaşlık meselesine de dikkat etmesi. Bir HP etkisi olmaz tabii ama güzel olurdu sanki. Lakin yazar sağ olsun. Bu kitap konu ve Ruby'nin yeteneği gereği elbette kahraman anlatıcı ile yazılmalıydı. Fakat hep derim, bu anlatıcı ile yazmak aslında daha zor. Mantıklı ve tutarlı olabilmek için gerçek bir hakimiyet gerekiyor. Karakteri öyle benimsemelisiniz ki sizden ve diğer insanlardan ayırıp onun zihninden yazabilesiniz. Ne yazık ki sevgili yazar bunu yapamıyor. Ruby çelişkiler dolu bir karakter. Bir yaptığı ile bir başka düşüncesi çarpışırken durup acı çekmek dışında elinizden bir şey gelmiyor. 10 yaşına kadar okula gitmiş ve temel matematik hatta kendi dili konusunda bile zayıf olduğunu söylemesine rağmen ilerleyen bölümlerde mimari yapılardan, müzik grupları, albüm ve şarkı sözlerinden, çeşit çeşit kitaptan bahsetmesi yalnızca bir nokta. Bunun yanında kızımızda öyle bir hafıza var ki en korkunç anlarından birini, TÜM detayları ile -masadaki çizik mi dersiniz, yutkunma sesi mi, babasının çiğnediği lokma mı varın siz düşünün- o an yaşar gibi anlatabiliyor. Aynı kızımız çoğu olayın da nasıl olduğunu bile alamadım şeklinde bize anlatıp anlamamızı bekliyor. Bu saçmalıklar bitmez. Bunun yanında yazar konuyu tam olarak açıklamıyor aslında, bu da distopya kısmına epeyce zarar veriyor. Bir hastalık var ama ne olmuş ne bitmiş belli değil. Araştırmaların bahsi geçmiyor. Dünyanın ne kadarlık bir kısmını etkiliyor, neden var, bu renkleri kim koymuş, tam olarak ne iş yaparlar belirsiz. Tatlım matematik sever misin? Yeşiller çok zeki oluyor. Bu mudur yani? Çocuklar o rehabilitasyon merkezinde ne yaşadı? Deneyler ne üzerine? Aileler niye vurdumduymaz? Herkes bu durumdan muzdaripse halk nerde? Çocukların hepsi ölüyorsa sonuç ne olacak? Kafamda deli sorular. Ayrıca edebi olarak çok çok acemi bir kalem bu. Çoğu olay nasıl oldu bilmiyoruz çünkü ne olduğunu bile anlamıyorum, bir anda şu oluyor bu oluyor diye hızlıca geçiliyor. Her şeyi doğuştan bilen hatırlayan kıza tabii bu hareketler yakışmıyor. Ay bir de neden hep iki oğlan ya? Nedir bu kızlarla derdiniz? Bir ona bir buna çekilmezse kız, okumayız diye mi korktunuz? Daha söylenecek çok şey var, illa ki var. Çünkü gerçekten okurken sürekli duraklamak ve neden bunu yapıyorsun yazar diye düşünmek zorunda kaldım. Ama bu kadarı bile yeterli bence. Kitabın kurgusu güzel de olsa harcandığı kanısındayım ve yine bir hayal kırıklığı ile bunları yazıyorum. Anlayacağınız sevemedim ben bu seriyi. Kağıt israfı olmasın diye okuyacağım. Belki bir mucize olur de ikinci kitap güzel çıkar.

Karanlık ZihinlerAlexandra Bracken · Parodi Yayınları · 20213,548 okunma

·

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

allthebrightstories