Osmanlıca, Arapça eski kelimeler ve betimlemelerle boğulmuş kitapları çok sevmesem de benim için bu durumun istisnası olan yazar; Sâmiha Ayverdi'dir. Onu okurken aldığım lezzeti başka hiçbir yazarda hissetmiyorum. Onun bana bıraktığı tesiri uzun bir süre atlatamıyorum. Türk yazarlar arasında tanışmayı en çok istediğim yazar olmakla beraber aynı zamanda harika bir fikir işçisi Sâmiha Ayverdi. İnsan ve Şeytan'da her şeye sahip doktor Şevket'in iyi bir iş, servet, eş, evlat gibi her türlü nimetin içinde yaşarken şehvet gafletine kapılmasını ve genç bir kadının arkasında savrulmasını konu alıyor. Kitap da hayran kaldığım karakter doktor Şevket'in inançlı, merhametli, engin bir hassasiyete sahip harika eşi İsmet. O harika kadın yıllar yılı eşi Şevket'i manevî istikamete çekmeye çalışsa da başarılı olamamış, ancak saygı ve sevgi ile birbirlerini hiç kırmadan ömürlerini geçirmişlerdi. Ta ki evlerine İsmet'in paragöz kardeşi, eşi ve üvey kızı gelinceye kadar. Bu üvey kız hayatın zevkinden başka hiçbir şeyini umursamayan hovardalıkla ve gençliğin verdiği güzellikle doktor Şevket'i yoldan çıkararak adamın önce işini, sonra ise serveti ve ailesini tüketmişti. Şevket yaptıklarının yanlış olduğunu bilse dahi şehvetin ve şeytanın oyuncağı olmuş sonra ise belki de iyi niyetli karısının duası, kendi vicdanının sesiyle kurtuluş yolunu Allah'ta bulmuştu. Ben Şevket'e çok kızdım, erkeklerin bu zaafı, kör oluşları, her bakımdan harika bir kadınla evliyken nefsinin ve şeytanın kölesi olması beni büyük bir hayal kırıklığına uğrattı. O tahsilli, herkesin saygı duyduğu hekim bir kadının, şeytanın elinde oyuncak oldu. İnsanın kendi kendine yaptığı kötülüğü kimse kimseye yapamıyor. Ancak bu kitap insanın şeytanla olan savaşını öyle güzel anlatıyor ki kitapta kendi yanlışlarınız da bir tokat gibi suratınıza çarpıyor.

İnsan ve ŞeytanSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 2005277 okunma

··

234 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bigâne.