Oyun kısa sürede okundu bitti. Akıcılığına diyecek sözüm yok zaten. Yazarın kalemini genel olarak seviyorum aslında ama ciddi anlamda bu seri bir türlü olmuyor yani. Karakterlerin hal ve haraketlerinden hoşlanmıyorum. Birbirlerine, arkadaşlarına karşı düşüncelerinden hoşlanmıyorum. Doğru kelime ne bilmiyorum ama bu seride bi şerefsizlik hissi var gibi geliyor bana. Takip kadar kötü değildi ama mesela Risk kadar iyi de değildi. Risk de benim gözümde hani ortalama bir kitaptı siz düşününün. Bi olmamışlık var bu seride. Hunter ve Demi’nin arkadaş olarak başlayan ilişkisi çok güzeldi. Olayların hemen bir anda olmaması, aralarındaki gelişen ilgiyi ve imalı sataşmaları sevdim. Hatta bazı yerlerde baya sırıttım inkar edemem. Ama genel olarak diğer kitaplarda olduğu gibi bunda da bir şey hissetmedim. Aşk hissi yok gibi. Sadece Oyun için söylemiyorum. Tüm seriye bir hissizlik hakim adeta. Yukarıda dediğim gibi “bu işte bir şerefsizlik var” gibi hissediyorum hep. Yakın arkadaş olmak güzel bir şey ama bu kadar yakın ve açık olmak bence doğru değil. İkili ilişkilerdeki tüm o samimi duyguyu yok ediyor ve ben “kimin eli kimin cebinde” hissinden kurtulamıyorum. Ben yeterli duyguyu alamıyorum Briar serisinde maalesef. Serinin son bir kitabı var. Tabii ki çıkınca okurum çünkü yazarın kalemini ne olursa olsun okuyorum. Ama beklentim yine düşün olacak. Düşük olmasına rağmen neler hissettim görüyorsunuz. Ayrıca söylemeden geçemeyeceğim Demi’nin ailesinden daha dangalak bir aile daha önce okumamışımdır heralde. İticilikte zirveye oynadılar. Seriye başlayacaksanız bunları dikkate alarak başlayın derim belki bu şekilde daha çok seversiniz.

OyunElle Kennedy · Nemesis Kitap · 2021263 okunma

·

318 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba Atıcı Coşar