Badenheim’e yeniden bahar geldi. Tıpkı fırınların tekrar tekrar ekmek yapması gibi, sıradan. Ve akşam oldu ve sabah oldu. Kuş cıvıltılarını, ağaçların çiçeklenmesini, güneşin ışıklarını kimse durduramaz ama kara bulutlar da çoğalıyor yavaş yavaş. Bu bahar biraz farklı sanki. Ve akşam oldu ve sabah oldu. Bütün gürültüsüyle uğursuz, korkunç bir şey geliyor bu yana doğru. Turistlerin ve müzisyenlerin gürültüsünden bir şey duyulmuyor. Avrupa’nın, Amerika’nın duymazlıktan geldiği şeyi, öyle ya da böyle hayatlarını sürdürmeye çalışan Badenheim’in sıradan Yahudileri de duymuyor, duymak da istemiyor. Hoş, duysa ne gelir ki elinden. Gördüklerini, duyduklarını bastırırlar, biraz daha umutla bakmak için geleceğe. Ve akşam oldu ve sabah oldu.
Yıl 1939. Versay'da yasaklanmış olmasına rağmen Anschluss (Almanya’nın Avusturya ile birleşmesi) gerçekleşmiştir(1938). Korkunç geleceği görmeyen kör Avusturya halkının sevinç çığlıkları arasında Nazi tankları girer Avusturya’ya. Avusturya da artık Nazi Almanyası’nın bir parçasıdır ya da 3. Reich'ın. Ve bundan nasibini alacaklar için kum saatindeki kumlar tükenmek üzere. Ufukta bir savaşın silüeti giderek çıplak bir fotoğraf halini alıyor. Ancak Naziler için savaştan da büyük bir “sorun” var: Yahudiler. O güne kadar Yahudilere çokça şey yapılmış ancak nihai bir çözüm istenmektedir Führer tarafından ya da Führer’i Führer yapan dalkavuklar tarafından. Savaşın başlamasından kısa bir süre sonra SS lideri asker özentisi Himmler ile acımasızlığından dolayı “demir kalpli adam” lakabı verilen yardımcısı Reinhard Heydrich nihai çözümü buldular: Toplama kampları, gaz odaları, sürgün. Şimdi dönelim öncesine, Badenheim’e.
Avusturya’nın kaplıca ve sanat festivali ile ünlü Badenheim kasabasına her yıl epey turist gelir.
O yıl da gelirler. Bir tiyatro sahnesi gibi kasaba ve bir otel. Sağlık dairesi çeşitli önlemler almaya başlar kasabada. Kasabayı dış dünyaya kapatır. Bir salgın var galiba. Küçük eğlenceleri, minik alışkanlıkları ellerinden alınır kasabalıların. Yemek bulmak bile epey zor artık. Bunlara mantıklı sebepler bulurlar. Yakında bir “Polonya Yolculuğu” olacağının duyurusu yapılır sağlık dairesi tarafından. Doğdukları, köklerinin olduğu memlekete dönecekler. Peki niçin? Kimileri garipser ve anlamsız bulur ama kötü şeyler de düşünmez kimse, kimileri de 
Gazap Üzümleri’ndeki Joad Ailesinin Kaliforniya düşleri gibi düşler Polonya’yı. Gerçekleri görmek zordur, bu kasabalılar da bundan muaf değil elbet. Kimsenin durumu değiştirme gibi bir çabası yoktur. Böyle bir gücünün olup olmaması önemli değildir, zehirli olan kabulleniştir. Ölümdür yaklaşmakta olan, ama günlük kaygılarımızla birbirimizin boğazını sıkıyoruz sıkıştırıldığımız bu otelde, biz kasabalılar. Tabii, kasabalıları suçlama kolaylığına da kaçmamak gerek. İnsan, iyi bir geleceği düşlüyor diye suçlanabilir mi? Sonu bilinen bir film gibi ama filmi biz izledik. Ve sabahı olmayan akşamlar oldu.
Kitapta Nazi, Hitler, SS, Gestapo, soykırım gibi herhangi bir Nazi ifadesi geçmemesi ilginçtir ama onları anlatır. Ortaya çıkacak dramı, dramatize etmeden anlatmış ##$##yazarSeolar:i9482.$$#$$ Yer yer yavan kalıyor. Diyaloglar çok çekici mi? değil, bir iki metafor hariç(akvaryum metaforu). Bu da yazarın tarzı olabilir.
“Bir şeye alışmış olan bizler karşılaştığımız, hayal edilemeyecek derecede korkunç yeni bir şeyi anlamaya nasıl başlayabiliriz?
Gabriel Josipovici, Ön söz.
İyi okumalar.
··
308 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.