Turgut Uyar'dan Geyikli Gece adlı şiirden bir kaç pasaj ile açılıyor kitabımız. O güzel şiiri bir de kitap bitince okumak lazım. "Siz zavallısınız ben de zavallıyım" diyesi geliyor insanın. Yazarın okuduğum ikinci kitabıydı. İlk kitabındaki yoğunluk, dolu doluluk bu kitapda yerini çırılçıplak ortada kalmış karakterlere bırakıyor. Dönüşüm devam ediyor. Evet bir yerlerde sıkışmışlık hissi, o arka arkaya gelen sert ve nefret dolu cümlelerde gün yüzüne çıkıyor. Bir anda olay örgüsü altüst oluyor. Karakterler kendilerini bir girdabın içinde sürüklenirken buluyor. Gizli saklı cinsellikleri gün yüzüne çıkıyor. Bir kez daha kanitlaniyor baskı altında kalmış bir çocukluğun, cinsel alanda da baskılanacagi gerçeği. İnsanın doğa ve hayvanlar üzerindeki tahakkümünün de alt metinde ince ince hissettirilmesi ayrıca güzeldi. Aptal bir bakkal dükkanı, dağ başında bir karakol. Kömürlük. Dağ, taş, orman. Kaçamıyor insan çocukluğundan. Suratının ortasına yediği şamardan. Geceleri odasında gezdirdiği kadınların yakınlarındaki kadınlar olmasının vicdan azabından, ve her umut, her hayal kırıklığı bir kuşun cesedi oluyor, öylesine atan bir göğüs kafesinde. Karaca'nın bedeninde soyutluyor Cem kendini. Çünkü kendi yaşamında "dokunduğu yer elinde kalıp ufalanıyor." Harun da, Cem de herkes biraz. " Arsada top oynarken, başka birinin kırdığı cam için bakkal amcanın yakaladığı çocuk gibi hissediyor kendini." O karacanın içine girmesi, yok olması, bu büyük özlemi içimizde büyüten de nedir? Baskı mi? Otorite mi? Yoksa kendi küçük mutluluklarımızın anlamsızlıkları mı? Özgür Çırağı okudukça "insan görmek istediğini, duymak istediğini okur" sözü boş geliyor. Çünkü inatla en derine gizlediğimiz tarafları gün yüzüne çıkarıp duruyor. Ve bu lanet insanla uğraşmayı iyi beceriyor. Kalemine kattığı bu cesaretini tebrik ediyorum, yazın yolu uzun ve bereketli olsun.

Ormandan Gece GelenÖzgür Çırak · Notabene Yayınları · 202164 okunma

··

168 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ramazan Tekdemir