Rolf Taika: Bir Kasım akşamı duydum seni Ankara'nın sokaklarındaydım Hava soğuktu, içim daha soğuk İki ayrı hayat sürüyordum evrende Biri siyahtı diğeri daha siyah Bütün hayatlar cehennemdi bana Senden önce.....

Bir Kasım akşamı duydum seni Ankara'nın sokaklarındaydım Hava soğuktu, içim daha soğuk İki ayrı hayat sürüyordum evrende Biri siyahtı diğeri daha siyah Bütün hayatlar cehennemdi bana Senden önce.. İsmini duydum ilk Duyar duymaz bir sıcaklık Beni kapladı bi sonra Ankara'yı İsmin öyle güzeldi ki Gördüğüm her güzel şeye Senin adını verdim birer birer. En güzel çiçek senin adın oldu En güzel şarkı senin adın oldu En güzel her şey senin adın oldu Aylarca gelmeni bekledim Sıcak bir Temmuz sabahı Geldin dayandın kalbimin kapısına Zile bile çalmadan Kırdın geçtin, girip taht kurdun Kalbimin en orta noktasına Kalbimin dört odacığı vardı Teker teker fethettin Kalbimde bir birlik sağladın Senden evvel paramparça olan kalbimi Tek bir gecede bir bütün haline getirdin Günler geçti Aylar geçti Çiçekler açtı Çiçekler soldu Kar yağdı Güneş ensemi yaktı Zaman akarken ben seni seyrettim O güzel sarı saçların Bir fidanmışcasına uzadı da uzadı Güzelleştin koşup giden zamanla Ben tuttum seni elinden Sarıldın boynuma Beni benden aldın Geriye pek bir şey bırakmadın İki hayatım vardı benim Biri siyah diğeri daha da siyah Boyama başladın hayatımı Saçlarının rengini olan sarıya Gözlerinin rengi olan maviye Teninin rengi olan beyaza Yanaklarının rengi olan kırmızıya Dudaklarının rengi olan pembeye İki hayatım vardı benim Rengarenk tek bir hayatım oldu sayende Güçlendim ben seninle Anlamsız boşluk doldu içimde Eksik parça senmişsin meğersem Değersiz hayatım anlam buldu sayende Açmaya korktuğum pencereleri Bir bir açtım önce Bir Güneş gibi doğdun günlerime Gülümsemeyi öğrendim ben sayende. Meydan okudum tüm dünyaya Haykırdım sana olan sevgimi Dünyanın en güzel kızı ellerimi tutarken Yenemez sandım beni kaderin cilvesi Ama unutmuştum çok gülenin çok ağladığını Her aydınlığın ardından gelen karanlığı İnsanların ne kadar kıskanç olduğunu Ve kaderin herkesi üzmek için oyunlar yazdığını Kader yine yaptı yapacağını Seninle geçirdiğim iki senenin ardından Çıkardı gizlediği silahını Dayadı alnıma Hayır, beni öldürmedi o silahla Öldürseydi her şey daha kolay olurdu Öldürmedi Beni sensiz kıldı Kader seni aldı Aldı çok uzaklara götürdü Benden uzaklara Beni sensiz kıldı Seni bensiz Artık her şey anlamsız Zihnimde tek bir şey dönüyor: Sen yoksun Sen yoksun Sen yoksun Sen yoksun ve hiçbir şeyin anlamı yok Sen yoksun ve gökkuşağının renkleri yok Sen yoksun ve çiçeklerin kokusu yok Sen yoksun ve kuşların cıvıltısı yok Sen yoksun ve iç ısıtan Güneş yok. Sen yoksun ve ben artık yokum. Bazenleri Başka kadınların yataklarında Başka kadınların kollarında Gözümü açıyorum sırf saçları sarı diye Bir anlık uyku sersemliği ile Sen sanıyorum onları Seviniyorum Sonra bilincim yerine geliyor Fark ediyorum Sen değilsin Sen yoksun Sen yoksun Sen yoksun Koynumda mor fare dolanıyor İçimi sensizlik kaplıyor Gözümü kapatıyorum Gözlerin gözlerimin önünde Burnun kokumda Mor fare seni unutmam için Bana yalvarıyor Yapamıyorum Ben seni unutmak istiyorum Sen yoksun ama varmışsın gibi Ben sana sarılmak istiyorum Rüyama geliyorsun her gece Sarılıyorum sana Öpüyorum seni Hiç ayrılmayız sanıyorum Alışıyorum artık Seni yalnızca düşlerde yaşamaya Ama dayanamıyorum artık Gidiyorum buralardan Gidiyorum başka diyarlara Senin adının olmadığı yerlere Senin adım atmadığın bir yere Ben artık senden gidiyorum Sensizken bu şehrin bir anlamı yok Ben artık bu şehirden gidiyorum Çünkü sen yoksun Sen yoksun Sen yoksun Sen olmadığını için Artık ben de yokum.

··

102 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rolf Taika