Yunus Emre Dilsizmen
Ne olurdu kim bilir
Kim bilir ne olurdu
Beklemeseydik ince kaldırımlı köşe başlarında
Güneşin doğduğu ve battığı saatlerde
hayalimize benzeyen bulutlara bakmasaydık
Rengarenk hayalimize
Beyaz mavi pembe
Örtmeseydik üstümüze sessizliği
Gece gibi bir evin sönen ışıkları gibi
Öldürseydik yalnızlığı
Her mutsuzluğumuzda
ve her ağladığımızda öldürseydik
Ne olurdu
Kim bilir ne olurdu
Güneşi selamlamadan kalksaydık
Küsseydik her gece Ay’a
Sevmeseydik sırılsıklam
Gözlerimizden yanaklarımızdan aşk akmadan
Ve bir şeylerden feda edip sevmeseydik
Ne olurdu kim bilir
Özlemeseydik ruhumuzdan bir parça koparcasına
Sevdayla yanan bir yürek ne kadar özlerse
işte o kadar özlemeseydik
Ne olurdu
Kim bilir ne olurdu
Hatıralarımızdan aldığımız umutla
Gelmeyecek bir gideni beklemeseydik
Gezmeseydik ince yağmurlar altında
Durup yağmurun toprakla kavuşmasını izlemeseydik
Topraktan gelen kokuyu içimize çekmeden gitseydik
Ne olurdu kim bilir
Oturup gülüşmeseydik kimsesiz bir çocukla
Ona sarılmasaydık öpmeseydik
Hikayeler sunmasaydık
Ne olurdu
Kim bilir ne olurdu
Nefret etseydik hayvanlardan
Şu kızıl gökyüzü
Derin mavi beyaz gece
Ve şu üstümüze yağan
Sevda çiçeklerini seyretmeseydik
Ne olurdu kim bilir
Kim bilir ne olurdu
Söylemeseydik hakikati
Ölür müydük
Ölürdük
Ölürdük
·
9 görüntüleme
Yüreğinize sağlık:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.