Sabahattin Ali nin okuduğum ilk kitabı...
Biz insanlar karışımıza çıkan kişileri bedenlerine bakarak bir kalıba sokmaya çalışırız... Halbuki icnde çıkan sessiz çatışmaları göremeyiz. Ne kadar sessiz asosyal dediğimiz kişilerin içindeki sosyalligi de göremeyiz. Bize göre girişimci kişiler ön planda olan insanlar her zmaan kazanır.
Peki ya bir kenarda sadece gözlerindeki buğuya bakarak fark edilmeyi bekleyenler onlara ne olacak????
Her zaman kürklerin arasında göremeyiz siyah gözleri.... Madonnalar i
....
Bazende küllerin arasında kalan Raif lere bakmak gerek...
Kuyucaklı yusuf...
Ahh yusuf sogukkanliydin insanlardan uzaktın... kendini orda burda aramaya çalışırken Muazzez de buldun... Oda bir boşlukta kör kurşunlara sebep oldu. Yiğidin gönlü cesur olurmuş .. sevgisi tam ...ammaa o sevgi hak edene verilir... nah edene değil....
Içimizdeki şeytan....
Ilk iki hikayeyi çok çok severek okumama rağmen ne yazıkki bu çok çok sıkıcı geçti çok uzun konuşmalar vardı.... sonu hiç bekledigim gibi gitmedi....
Macide ben onu çoktan silmiştim dedi ve bir çırpıda sildi....
Kitap 3 edebiyat romanı olduğu için tek başına agir geldi... ama gerçekten okutulması değerlendirilmesi ve elde bulunması gerekenlerden....
