Alamut, severek okuduğum merak uyandıran akıcı bir kitap. Çevirisi, dili gayet anlaşılır ve iyiydi. Kitabı Koridor yayınlarından okudum. Kitap temel olarak Hasan Sabbah'ın Alamut kalesinde yetiştirdiği fedailerle devlet yöneticilerine yaptığı suikastları anlatıyor. Bunu fedailere haşhaş vererek ve onlara cennet vaat ederek yapıyor. Fedailer cennete gidebilmek için ölümü o kadar çok arzuluyorlar ki sonu ölüm olan görevleri canla başla, gözlerini kırpmadan büyük bir istekle yapıyorlar. (Ezel dizisini izleyenler bilecektir; bir sahnede Ramiz dayı başka bir adama 'Sen adamlarına öldürmeyi öğretirsin ben ise ölmeyi' şeklinde bir cümle sarf eder. :) Bu, Hasan Sabbah'ı özetleyen bir cümledir.) Hasan Sabbah’ın, kurduğu sistemle mutlak güç sahiplerinin yüreğine korku salması, saltanatlarını her an bitirebileceği korkusu bazen insanın hoşuna gidiyor. Ama diğer yandan biraz üstten bakınca bu yapılan suikastların tam bir terör olduğunu görüyoruz. Ve bu durum aslında insanları aldatarak, onlara yalan söyleyerek, onları uyuşturarak yapılıyor. Yani insanların duyguları, inançları istismar ediliyor. En temelde insana hakarettir bu. Ama şunu da eklemeden edemiyorum. Hasan Sabbah daha en başından kimseyi bu iş için zorlamıyor. Her gelen kendi isteğiyle geliyor. O zaman ortada bir suç varsa bu, sadece Hasan’ın suçu mu oluyor yoksa buna inanan insanlar da en az hasan kadar kabahatli değil mi? Bunları düşününce aklıma ister istemez günümüzde yaşayan cemaatler tarikatlar geliyor. Teknik olarak, yapı olarak neredeyse aynı senaryo var. Sürekli olarak bir şeyler vaat edip insanların gözünde yücelik kazanıp sonra da onlara her istediğini yaptırabilmek. Çok yakın tarihte yaşadığımız 15 temmuz olayı bu mantıkla gelişip büyüyen olayların durumların sonucuydu. Aynı zamanda gözünü kırpmadan kendini patlatan, insan öldüren teröristler de benzer şekilde uyuşturulup bir cennet ya da herhangi bir vaade inanmanın eserleri. Ne yazık ki bin yıl önce yaşanan bu şeylerin günümüzde de hala tüm canlılığıyla devam ediyor olması beni üzüyor. Birazcık olsun ders almamışız ve sanki alacağız gibi de durmuyor. Bu yazıyı Anton Çehov’a atfedilen bir sözle bitirmek uygun olacaktır: “En tehlikeli insan az anlayan çok inanan insandır.”

Fedailerin Kalesi AlamutVladimir Bartol · Koridor Yayıncılık · 201241.8k okunma

·

4 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Osman İNCİ