Zek ile sandman maratonumuz hızla devam ederken benim yorumlarım asla bu hızla devam etmiyor maalesef. olsundu diyerek kendimi avutmak istedim :')
öncelikle bu seriyi okurken üzerinde konuşabileceğim birisi olması beni çok mutlu ediyor. her kareyi
Zek e atmamak için kendimi zor tutsam da çoğu zaman ikimiz de cildi bırakıp kurgu, çizimler hakkında sohbet ediyoruz. bir de üzerine okumayı bıraktığımız için kendimize minik fırçalar atmıyoruz da değil.
bu ciltten öncelikle şu şekilde bahsetmek istiyorum. sanki elimizde bir bitki var ve bu bitkinin artık tomurcuğunun açmaya ramak kalmış haliyle karşı karşıyayız. demek istediğim, olaylar, kurgular, kişiler öyle güzel yerine oturuyor ve devamının geleceğini olgunca bize öyle belli ediyor ki. adeta "siz şimdiden bu olaylarla çok yükseliyorsunuz ama daha asıl cevheri görmediniz." der gibi.
bu ciltte bahsedilen ve konu alınan olaylar çok yakın ve tanıdık geldi. her bölümde bahsedilen konular farklı farklı duyguları anlattı ve her birisini hayatımın bir vaktinde farklı bir versiyonunu yaşamışım hissiyatı verdi. hayal kırıklığı, terk edilme, umutsuzluk, çaresizlik, geçiciliğin varlığı, korku.. klişe bir şekilde şunu söyleyeceğim, insanı olgunlaştıran duygular maalesef genelde acı verici olarak sıfatlandırdığımız duygular ve bu yüzden bu cilt için açmaya ramak kalmış bir tomurcuk demek istedim. çünkü benim de olduğu gibi daha bu hikayenin de yaşayacak ve bununla beraber olgunlaşacak vakti var. okuduklarım bana sirayet ediyor ve bu ciltte de bunu görebiliyorum. etmesi de içimi ısıtan bir mutluluk veriyor.
hikayeden ve olaylardan bahsetmedim biliyorum ve bahsetmek de pek istemedim. cildi elinize aldığınızda kendinizi veya size hissettirdiklerini yaşayacağınızı düşünüyorum. ben, bendeki etkileri paylaşmak istedim ^^
umarım bir dahaki yorumum bu seferki gibi arayı açarak olmaz :3
