Kitabı biraz önce bitirdim ve uzun zamandır bir kitaptan bu kadar çok etkilendiğimi hatırlamıyorum.. Çok duygusaldı, çok şefkatliydi.. Hem kalbimi ısıttı hem de onu paramparça etti... Ah Zeze! Benim canım çocuğum... Ona her vurduklarında bana vuruyorlarmış gibi hissettim. Portuga'yı kaybettiğini anladığı anda hissettikleri, ondan sonra yaşadığı travma beni derinden sarstı.. Sanki ben bir yakınımı kaybetmişim gibi oldum. Yazarın üslubu gerçekten bir çocuğun dilinden yazıldığını hissettirdi. Yalın, akıcı anlatımı, sıcak hikayesi... Benim için çok özel bir yeri var artık.. Hayata çocukların gözünden bakabilmek, onları anlayabilmek, onlara şefkat gösterebilmek bu dünyadaki en önemli şey olabilir çünkü o çocuklar geleceğin büyükleri ve mutsuz, umutsuz bir çocuk geleceğin katilleri, serserileri, zalimleri demek. Hem de tam tersi olabilecekken... Zeze çok özel bir çocuk. İleride papyonlu bir şair olmak istemesi, içinden şarkılar söylemesi, küçük kardeşine ve Portugasına duyduğu sevgi, portakal ağacı ile konuşması ve portakal ağacının bir gün 'büyüsünü' kaybedeceğinin bilincinde olması, ailesinin sıkıntılarının farkında olması, ve bununla baş edebilmek için küçük haylazlıklar yapması, ailesine katkı sağlamak için çalışması, bilmediği kelimelerin anlamlarını merak etmesi, babasına olan şefkati ve sonrasında onu içinde öldürmesi, öğretmenine olan sevgisi... Gerçekten ama gerçekten beni derinden etkiledi. Bu dünyadaki en önemli şeyin sevmek ve sevilmek olduğunu bir kere daha hatırlattı. Çok nadide bir eser, başta anneler, babalar ve öğretmenler olmak üzere mutlaka herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. *Kendine iyi bak Zeze şefkat beslemekten ve hayal kurmaktan asla vazgeçme!*

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231,4bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İrem