Gönderi
Bu kitap hakkında düşüncelerimi kelimelere dökebilir miyim, emin değilim. Yine de az gelişmiş birkaç cümle kurmadan geçmek istemedim. Umuyorum ki Oğuzcuğum Atay on dokuz yaşındaki bu ruhu yaşlı kızı mazur görür.
En çok anlaşılmamaktan korkardı Selim. İnsanın korktuğu başına gelir derler, doğruymuş. Selim de anlaşılmadı. Ah canım insanlar, neden durup bakmazsınız sözde gönül bağı kurduğunuz kişilere? "Neden kaybolup gitmeme seyirci kalıyorsunuz?" Öyle demişti Selim. Neden seyirci kaldınız?
Selim'in tek isteği anlaşılmaktı. Oysa siz onu hep dışladınız. Aranıza almadınız, farklı dediniz. Yalnızlık gemisindeydi Selim. Siz Selim'e içi su dolan gemiyi verdiniz. Yavaş yavaş sulara gömüldü Selim. Biriniz bile bilmiyor muydu yüzmeyi bilmediğini? Onu neden karanlık sulara bıraktınız? Bir saç okşanması yeterdi aslında. Bir oturup sohbet etmek, anlamak yeterdi. Ama bu dünyada bir insanın, bir insanı anlaması o kadar da kolay değildi, değil mi?
Turgutçuğum Özben. Gittikçe özbenliğini bularak selimleşen canım adam. İçinin acısını, içinizin acısını hep hissettim. Kırıldın değil mi Turgut? Selim'in seni bırakıp gitmesine çok kırıldın. Anlatsaydı keşke sana. Bak Turgutçuğum deseydi, ben geri dönüşü olmayan yollara giriyorum, Kafka'yı bile okuyamıyorum artık deseydi. Bir insanın varlığı ölümcül düşüncelerini hafifletirdi belki değil mi, Turgut? Fakat onu bu hale getiren de insanlar değil miydi? Neden onu olduğu gibi kabul etmediler?
Selim'in geçtiği sokaklardan geçmek istiyorum. Belki onunla rastlaşırım. Bak Selim derim.. ya da diyemem. Sen konuş Selim. Sen konuş, bana anlamak görevi düşsün. Sen konuş Selim, ben hiçbir şeyle uğraşmadan seni dinlerim. Sen yeter ki susma Selim.
"Dünyaya bir daha gelişinde
Çocuk ve korkusuz yaşamak ister sürekli"
Dünyaya bir daha gelişinde hep çocuk kal Selimciğim Işık ve hep korkusuzca yaşa. İnsanlardan önce kendi değerine sahip çık. Kendi değerini gör. Kendi sesini duy. Bir de beni bul ya da ben seni bulayım. Bu sefer sana geç gelmeyen Günseli olayım. Günseli Günseli seli seli Selim Selim diyerek gülümse bana. Olmaz mı?
"insanların üstüne dünyanın bütün yıldırımlarını yağdırsam da sevilmek özlenmek istiyorum bütün gürültümün çocukça olduğunu aslında sevgiden ilgiden geldiğini anlamalarını öyle sanmalarını istiyorum"
"Kimse ona sahip çıkmadı. Kimse onun üstüne düşmedi. Üstüne düşülmesinden çok hoşlanırdı. Bilemediler."
Ne denir ki bu alıntılardan sonra? En canım bir ifademle söylemeliyim ki, sizi seviyorum tutunamayanlar. Başta Oğuz Atay, Selim Işık, Turgut Özben ve daha niceleri.
Bir gün aydınlıkta buluşalım. Söz verin bana.
Söz mü?
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.