Gönderi

İnsan, dünyaya tek başına geldiği gibi dünyadan da tek başına gider. Gelişi ve gidişi bu derece bağımsız olan bu iki ayaklı yaratık, beşikle mezar arasındaki hayatında tek başına yaşayamaz. Zaten onun bütün saadet ve ızdırap kaynağı teklik ve beraberlik çekişmesinden çıkmıyor mu ? Mukadderini bir heybe gibi yüklenmiş olan insan, mukadderleri hep böyle olan diğer insanlarla beraber olmaktan hem kurtulmak ister, hem de onlarsız yaşamaya muktedir olamaz.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.