Filmini izlediğimde uzun süre etkisinde kalmıştım, kitabının da olduğunu öğrendiğimde kısa zamanda okunacaklar listeme ekledim ve dürüstçe söylemek isterim ki okuduktan sonra da asla pişman olmayacaksınız. Kitabın ana teması uyuşturucu gibi dursa da uyuşturucu daha çok anlatının amacı değil aracıdır. Sevgi eksikliğinin ve çaresizliğin okuduğum en güzel tasvirlerinden biriydi. Uyuşturucu maddesine ihtiyaç duymadan da bir şeylerle uyuşturulduğumuz şu dünyada; git gide nasıl dejenere olduğumuz ve ahlaki değerler yerine sadece hazdan oluşan hayvani kanunları nasıl tercih ettiğimiz anlatılmış --OLASI SPOİLER-- Kitaptaki karakterlerin ortak paydası sevilmeme, kabul görmeme ve bundan doğan eksiklik sonucunda herhangi bir şeye sığınma isteği. Farkındalığı olan güzel, zengin bir karakter olan Marion'un da dibi görmeyi tercih etmesi olayın fakirlik, zenginlik, eziklikle değil de sadece sevgiyle ilgili olduğuna dikkat çekmiş. Ayrıca karakterlerin zaman zaman dışlandığı toplumdan ayrı bir şekilde uyuşarak kendilerini mutlu olduğuna inandırmalarından sonra aynı toplumla birtakım gelecek hayalleriyle mutlu olmaları karakterlerin içindeki iç çatışmayı da ortaya çıkarmış. Sara ile Harry'nin iletişimsizliği ve eninde sonunda aynı bok çukurunda aynı nedenlerden ötürü boğulması beni çok etkiledi. Sara yaşlı başlı televizyon izlerken konuşan, sürekli yakınan oldukça gerçekçi bir karakterdi ama televizyon aracılığıyla popülerlik fetişinin de nüfus ettiği bir birey olarak alkışlanmak, pohpohlanmak ve bir yerde fiziksel olarak varlığını kanıtlamayı tercih etmesiyle sonunun dibi görmek olduğu aşikardı. Bu kitap bana dışarıdaki normal insanların serserilerden, dışarıdaki serserilerin ise evimizin içindeki normal insanlardan özünde bir farkının olmadığını anımsattı. O yüzden, sevin sevilin ve hayatın kendisini tercih edin bir ''düşün'' yansımasını değil.