Gönderi
Aparecium!
Elimde yeniden yeni bir Harry Potter kitabı tutmak çok güzeldi.
Bunun düşüncesi ise kitaptan daha güzeldi. Direkt olumsuz başlamak istemiyorum. Bu yüzden fuzuli bir anı paylaşımı yaparak başlayacağım.
Harry Potter ve Ölüm Yadigârları ailem yanımda olmadan gidip aldığım ilk kitaptı, çıktığı günü de dün gibi hatırlıyorum. En yakın arkadaşımla kitapçıya heyecanla yürürken çocuk olduğumuzun gayet farkında olarak, "Son film yayınlandığında neredeyse üniversiteye başlayacak, belki de başlamış olacağız. Acaba yıllar sonra seriyi hala sever miyiz?" gibi tatlı-komik bir konuşma yapıyorduk. O zamanlar durup bunu düşündüğümüze göre muhtemelen "çocuk kitapları", "çocuk filmleri" lafını çok duyuyormuşuz. Büyükler hep derlerdi ya, "Bir yaştan sonra ne saçma şeyleri sevmişiz diyeceksiniz" diye... Harry Potter da o şeylerden biri olur mu diye korkuyorduk.
Ne kadar içerlediysem bu durumu, günlüğümde bununla ilgili 'duygusal' bir yazı bile yazmışım. (Arkadaşlarımla büyüleri yazdığımız sayfalardan, stickerlardan ve fotoğraf kartlarından oluşan klasörüm de hala duruyor.)
Kitabın haberini duyunca sevinmekle korkmak arasında kaldım. Hiç bir zaman doyamayacağım ama uzayıp bozulmasını da görmek istemeyeceğim bir seri ne de olsa... Harry Potter milyonda bir gelecek sağlamlıkta bir olay örgüsüyle doğru zamanda tamamlanmıştı. Üstelik ben genel olarak kahramanların çocuklarının hikayeyi devralmasını sevmiyorum. Zorlama geliyor. Nasıl zorlama olmaz ki? Yazarın üstündeki baskı bile seriyi devam ettirmeyi imkansız kılar. Karakterlerin birbirine benzememesi için de özellikle dikkat etmek de bu duruma pek yararlı olmuyordur, eminim.
Yine de dayanamadım ve hemencecik aldım, okudum.
Doğrusu orijinal bir Harry Potter kitabı okumuşum gibi hissetmiyorum. Bir hayran kurgusu -fanfiction- daha yerinde olur. EĞER bu kitabın tanıtımı 8. kitap diye yapılmasaydı, yanına o seri numarası eklenmemiş olsaydı, belki eleştirimi farklı şekilde yapardım. Ama 8. Harry Potter kitabı demek olaya farklı bir boyut getiriyor. J.K. Rowling yıllar sonra neden böyle bir şeyi onayladı?
Rowling'in yerinde olsam (her ne sebepten bu kitabı yazmayı veya fikri onaylamayı düşündüyse düşünsün) bunun 8. kitap olarak çıkarılmasına izin vermezdim. "Harry Potter Tiyatro Kurguları: Harry Potter ve Lanetli Çocuk" gibi bir isimle çıkarırdım. Asıl seri ile bağdaştırmaz ve olabilecek bin bir çeşit gelecek ihtimalinden biri olarak lanse ederdim.
Ve yazar bunun gibi yapsaydı, yorumum olumlu yönde oldukça değişirdi.
Nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Bildiğimiz, tanıdığımız, sevdiğimiz çocukların isimleri vardı ama onlar gibi değillerdi. Evet, büyüdüler. Yaşlandılar. Fakat onları Harry, Hermione, Ron, Ginny, Draco yapan unsurlar yoktu. Hele Ron... Ron bir fiyaskoydu.
Albus kitap boyunca hep 9-10 yaşlarında bir çocukmuş gibi hissettirdi. Ben Slytherin'de olması ve Malfoy'un oğluyla arkadaşlık etmesi olayını çok güzel bulmuştum. Özellikle diğer binalara çok odaklanma şansımız olmadığı da düşünülürse iyi bir fikirdi. Zaten kitapla ilgili tam olarak sevdiğim iki şey var biri bu fikir; diğeri Scorpius Malfoy.
Kitabın bir roman değil, oyun olması da hikayeye olumlu bir katkı sağlamıyor. Aksine bu pek alışıldık bir durum olmadığından -en azından oyun okumayı seven biri değilseniz- biraz garipsemeye de sebep olabilir.
Diğer yandan "nefret ettim", "sevmedim" diyemem. Tekrar bir Harry Potter okumak ben de bir zaman yolculuğu yapmışım ve kısa süreliğine çocukluğuma veya birkaç yıl öncesine dönmüşüm gibi hissettim. Ama diyebileceklerim bu kadarcık.
Muziplik tamamlandı!
Dipnot: Çeviri çok aceleye mi geldi? Düzenlemesi biraz kabaca olmuş, adeta sadece gözden geçirilmiş.
Harry Potter ve Lanetli ÇocukJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 20169.7k okunma
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.