Stefan Zweig eserlerini okurken gözlerinizin yerini onun gözleri alır, cömertçe sunar bunu, görmeyi öğretircesine gördüklerini hissettirir satırlarında. Kitaptaki iki öyküden ilkinde gözlerini daha çok hissettim, bir hırsızı gözlemlemesi üzerinden. İkinci öykü ise daha kısa ama daha anlamlıydı. Yaşam maddi ışıklarla aydınlanırken özün karanlıklarda kaybolmuşsa, onu tekrar bulabilir misin?
