Bu aralar evrenin bana 'Yalnızlık.' mesajı verdiği bir başka detay olan Portakal Kokulu Kız kitap yorumu ile geldim. Şatafatlı hayatında sade takılan, annesinin yok saydığı, babasının güvenini yerle bir ettiği ve tutunacak tek dalının kardeşi olduğunu düşünen Defne kızımız ile lanetli diye anılan, işkolik, hayattan ve sevdadan Namaz ile tat alan laz uşağı Murat'ın hikayesi bu. Biraz tesadüfi, biraz entrikayla yolları kesişiyor ve bir yola beraber giriyorlar. Bu yol onlara neler, neler gösterdi.. Güzel seven, gönülden seven adamları okumayı sevmişimdir hep. Ama Murat'ı okumak çok ayrı bir boyutdaydı. Karakter olarak beni bu kadar yanıltmasını beklemiyordum gerçekten. Zamanla başlayan, güzel seven insanların olduğu sevdaları severim ben. Kızımız cesurdu. Hele böyle kızların hastasıyım. Murat kendince haklı, Defne kendince haklı. Neyseki hayatlarını ortada buluşturmaya karar verdiler. Lazca söylenen sözlere, Rizede geçen aile bağlarına ve horon tepmelere hayran kaldım. Hele ki o Din üzerine sohbetleri muazzamdı. Sanki Defne degilde bendim o heyecanla dinleyen. Murat iyi bir öğretmen, Defne iyi bir öğrenciydi bence. Gerçekten 'Her doğuran ana olamaz.' diye boşuna söylememişler. Defne'nin annesi çoğu yerde beni çileden çıkardı. İnsan kendisi için, kendi evlatlarını kullanır mı? Ahh ne desem eksik kalacak. Terbiyem bile o kadının hakkettiğini söyledi resmen! Ne kadar zıt karakterler olsa da Pelin ve Defne'nin arkadaşlığı sevdiğim bir detaydı. Kitabı başladığımda klişelerle dolu olacağını düşünmüştüm. Ama o kadar dingin bir kalemle yazılmıştı ki hiç bir kısmından sıkılmadan okudum diyebilirim. Tam her şey güzel gidiyor derken, sonu güzel olacak derken... Fazlaca ucu açık bir sonla karşılaşmayı beklemiyordum. Ya yazarımız devam kitabı yazacak ya da kalanını bizim hayal dünyamıza bıraktı... Bekleyip göreceğiz.

Portakal Kokulu KızŞennur Kasa · Teras Kitap · 2020263 okunma

·

85 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gamze Yılmaz