Sen körsün, kör! Ölüsün, işitmiyorsun! Seni nasıl bir cennetle sarmalayacaktım, bilemezsin. Cennet benim içimdeydi, onu ayaklarının altına serecektim. Ama sen beni sevmedin, olsun, bundan ne çıkardı ki? Her şey bu şekilde, nasıl istersen öyle kalırdı. Tek yapman gereken benimle bir dostunmuşum gibi konuşmaktı, neşelenseydik, birbirimizin gözlerinin içine gülümseyerek bakarak neşeyle gülseydik. Öyle yaşayıp gitseydik. Bir başkasını sevecek olsaydın da, ne yapalım, severdin! Onunla güle oynaya gezerdin, ben de sokağın bir köşesinden bakardım... Ah, her şeye razıyım, yeter ki bir kez olsun gözlerini açsın! Bir an için, yalnızca bir an! Az önce önümde durup senin sadık karın olacağım diye yemin ettiği zamanki gibi bir baksa bana! Ah, bir bakışta her şeyi anlardı!
Sayfa 76 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.