“Zamanımızda dünya soylu soplu hırsızlarla dolu!” Bu kitap, tiyatro oyuncusu ve oyun yazarı Moliere’nin yalnızca oynanması amacıyla yazdığı eserlerden birisidir. Oyun ilk gösterimi olan 1668 yılından bugüne kadar binlerce kez oynanmış ve halen dünyanın birçok ülkesinde oynanmaktadır. Moliere , O dönem burjuvasının para tutkusunu mizahi bir dille ağır bir şekilde alaya almıştır. Eserde, çok zengin olan, paradan başka hiçbir şeye değer vermeyen ve parasını tefecilikle artıran Harpagon’un cimriliği ile çalışanlarına ve ailesine çektirdiklerini usta bir ele alınıyor. Oyunun temel düşüncesi ; Harpagon’un aşırı cimriliği nedeniyle düştüğü komik durumlar, buna bağlı olarak ortaya çıkan garip davranışları ve alınması gereken dersler olarak özetleyebiliriz. Cömertlik, paylaşımcılık, özveri ve yardımseverlik gibi değerlerin unutulmaya yüz tuttuğu bir çağda yaşıyoruz. Bireycilik ve ben merkezli yaşayış kültürü hakim olmaya başladı. Bu nedenle kısa yoldan zengin olma, kimseyi düşünmeme ve insanın paranın kölesi olması az rastlanır şeyler değil. Bence “ İnsan parayı cebine ve cüzdanına koymalı, kalbine ve gönlüne değil”. Dilerim ki cimrilik ve cimriler bizden uzak olsun. Ve yine dilerim ki varlıklı olanlar paylaşmayı ve yardım etmeyi unutmasın. ALINTILAR Beğenerek ve gülerek okuduğum eserlerden birisi oldu. Fırsat doğarsa oyununa da gitmek isterim. Herkese tavsiyemdir. Param bulunmayacak olursa bütün mahkemeleri mahkemeye vereceğim. Borç lafı bile onu krize sokar. Ondan para almak onun kalbini sökmektir, bağırsaklarını deşmektir, onu en hayati yerinden vurmaktır. Yaptığınız bu pis işlerle mevkiinizi alçaltmaktan siz utanmıyor musunuz? Doymaz şekilde para biriktireceğim diye namusu, itibarı ayaklar altına almaktan, en namlı tefecilerin akıl edemeyeceği türlü dolapla zengin olmaktan utanmıyor musunuz? Bakıyorum da, insanları kazanmak için en iyi çare onların sevdiklerini sever görünmek, doğru dediklerine doğru demek, kusurlarını övmek, her yaptıklarını alkışlamak. Eyvahlar olsun! Artık ben ne yapayım? Doğruyu söyledim diye dövdüler; şimdi de yalan söyledim diye asıyorlar! Hep para, para! Ağızlarını açtılar mı ilk söz para! Tek bildikleri, tek düşündükleri bir şey var : Para! Cehenneme kadar yolu var şu dürüstlüğün! Çok nankör bir meziyet. Bundan sonra tövbe, bir daha gerçeği söylemeyeceğim. Nemize yarayacak mal mülk, tadını çıkaracak güzel çağımız geçtikten sonra? Eski bir filozofun dediği gibi, insan yemek için yaşamaz, yaşamak için yer...

CimriMolière · İskele Yayıncılık · 201122,1bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail Hakkı Eröz