ANNEYE MEKTUP.
Bilmiyorum anne ben mi böyleyim.
Yoksa dünyada mı nefes tükendi.
Yediğim zehir içtiğim zehir.
Giydiğim çul çaput !İnan kefendi.
Sol yanım çok ağrıyor,Anacığım.
Banane diyemedim,dünya derdine.
Dik durmak istedim,her namerdine.
Harcadım gençlığimi çocukluğumu.
Bir hatır bilmezin,Gadrin bilmeye..
Sol yanım çok ağrıyor Anacığım
Erken öğrendim Anne ,her şeyi erken.
Ekmek tutmayı erken,Adam olmayı erkenden.
Çocukluğumu yitirdim,hayallerimi ararken.
Gurbet gurbet,vuslatımı sayarken.
Sol yanım çok ağrıyor Anacığım.
Kendimce dik durmak istedim tabi.
Neye gücüm yetti ki çocuktum !Sabi.
Erken yaşta düştüm ,Feleğin devri çarkına.
Erkenden yuttum yutulmaz hapı.
Sol yanım çok ağrı yor!Anacığım.
Sevme ye hakkım yokdu ,sevilmek günah
Bana sadece çalışıp,yaşamak mubah.
Şöyle ,ağzım dolusu ah bile çekmedim ah
Öyle böyle derken bittim bittim ben,eyvah
Sol yanım çok ağrı yor,Anacığım.
Güçlü olmak ,beynimize kod'landı.
İnsan olduğumuz unutuldu,atlandı.
İşi biten kesdi selamı sabahı.
Sadece işi düşen adımızı andı.
Sol yanım çok ağrı yor,Anacığım.
Oysa ben bir olalım demiştim.
Gardaş bacı gül olalım demiştim.
Bu ideal için gençliğimi vermiştim.
Sol yanım çok ağrı yor,Anacağım.
Neyse Anne! Uymak gerek devre devrana.
Gerek yok öyle büyük söze,ahkama.
Helal dir hakkım herkese /Benden yana.
Yaş Otuz üç oldu,Bu ilk sitemim sana.
İnsan ım belki ondan ,Sol yanım çok ağrı yor.
Öztunç
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.