Asrımıza uygun bir özür nerde bulunur
Bilemem
Kelebekler de bilmez
Yalnızlık hep sizin kalbinize mi açılır ne yanılgı
Dünyanın bütün sokakları kan kokarken
Bir çiçeği kollamanın erdemini bilir misiniz bayım!
İhanete açık kitap nerde satılır bilemem
Çocuklar da bilmez
İki gün sonra Japonya'da bir gül yanar
New York'tan Tokyo'ya utançla bakar
o zeytin dalı
Kendinizi bağışlamayı gurur mu saydınız bayım!
Ceketinizi hangi aşka iliklersiniz
Bilemem
Çocuklar ve kelebekler bilir son nefeste belki siz
bile
Ama gözleriniz hep kendi yaşınıza böyle takılı
Siz insan umudunu hiç emzirdiniz mi bayım.
Tutulacak yeri yok ellerinizin
Hiroşima'da kelebekler bile çocukluğumuza
Ağlıyor
Utanın artık!
Yelda KARATAŞ (1954)