" İnsan neyle yaşar? diye sorsak hemen hemen herkesin cevabı birbirine yakın olacaktır. İnsan anne - babası, eşi, çocukları için yaşar. Daha iyi bir gelecek, daha parlak bir kariyer için savaşıp mağlup olmamak için yaşar. Kimi Allah'a ibadet edip cennetine mazhar olmak için yaşar. Kimi de onuru, gururu için yaşar. Yaşamak dediğimiz nedir? Sana göre yaşamak, bana göre yaşamak. Göresi var bu işin. Göresi varsa peki insan neyle yaşar? Bu soruyu yıllar önce 19. yy'da kalem erbabı sormuş. Bugün 21.yy' da bide biz soralım kendimize, 'insan neyle yaşar?' İnsan hep daha fazlasıyla, doymak bilmeyen bir nefisle yaşar. Bir evi olsun ister, evi olunca daha gösterişlisini, lüksünü ister. Para ister, sahip olunca daha da fazlasını ister. Hani 50 kuruşunu kaybeden bir çocuk vardı, yolda ağlıyordu. Çocuğun ağladığını gören amca 'neyin var evlat, neden ağlıyorsun?' diye sormuş, çocukta: '50 kuruşum vardı, kayboldu.' demişti. Adam çıkarıp vermişti de çocuk bu defa daha çok ağlamaya başlamıştı. 'şimdi niye ağlıyorsun?' diye sorunca, '50 kuruşumu kaybetmemiş olsam, bununla birlikte 100 kuruşum olacaktı.' diye cevap vermişti. İnsan budur işte, doymak bilmez, azla yetinmez, hep daha fazlasını ister. Bu soruyu tanıdığım birçok insana sordum. Neyle yaşayacaklar, tabii ki parayla. Bu devirde paran olmadan tuvalete bile gidemiyorsun, adam yerine konmuyorsun, paran olmadan hiçsin cevabını aldım. Sonuç olarak insan parayla, mal mülkle yaşar kanaatine vardım. Ama Tolstoy hayır arkadaş para sevdiklerin olmadıktan sonra seni mutlu etmez, insan asıl sevgiyle yaşar diyor. Sevgi diyor, iyi gelelim birbirimize diyor. Evet, para ile, servet ile yaşar insan sanırız ama asıl olan, insanı yaşatan sevgidir, iyiliktir. Bu kitapla ahlaki değerleri, sevgiyi, yaşama amacını erdemi sorgulatıyor, dersler veriyor bize de yazar. Bu kitabı okuduktan sonra oturdum ve düşündüm, aslında bizler kalplerimiz üzerine çökmüş o karanlıktan kurtulup, gözlerimizi körelten hırslarımızdan, gururumuzdan, öfkemizden ve tabi bunun gibi sayabileceğim daha bir çok negatiflikten arınıp, bizi var eden asıl varoluşumuzu sağlayan şeyin sevgi, merhamet ve iyilik olduğunu görsek, salt kendimiz için yaşam bencilliğinden kurtulup başka hayatlara güzellikler adına dokunabilirsek, bize biçilen ömrü başkalarına zarar vermeden, kırmadan, dökmeden; insanlığa yararla, umutla, kardeşlik ve dostlukla yaşamayı tercih edersek dünyanın ne kadar güzelleştiğini görüp, bizlerde mutluluk dolu bir hayatla bu dünyadan geçicez. "

İnsan Neyle Yaşar?Lev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2020192,3bin okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nursel