Kadın eş, kadın toplumun anası
Kadın her kahrın gönül yuvası
Öfkeyle körükleyip kaldırma o elleri
Hiçbir kadın hak etmez şiddeti
Yumruklarında mor çiçeklerin acısı
Bir el boğuyor içindeki insanı
Bütün şehir çöküyor üstümüze
Kadınlar gitti diyor biri
Üstünde intiharı anlatan beyaz gelinliği
Sevdadır, yardır, hayattır
Zarafet, bereket, umut ondadır
Kadına yapılan şiddet, hakaret
Kendi şerefine züldür, karadır
İnsanlığa yara, Hakk’a ihanet
Vatana lekedir, Cennet'e taştır.
Sus derler hep, konuşma kadına
Susmasın haykırsın doğruyu kadın
Acımadan vururlar, ağlatırlar
Ağlamasın sonsuza dek gülsün kadın
Yeryüzünde çiçek, gökyüzünde kamersin
Sana kalkan fütursuz eller kırılsın
Denizlerin kızısın, gönüllerin yıldızı
Sana söylenen kem sözler durulsun
Kadına şiddet olmaz, olsa olsa sevgi olur.
Adamın adamlığı kadını sevişinden belli olur.
Bir kadın ki, karnına koca bir dünya sığdırır...
Bir adam ki, o dünyayı zindana çevirir...
O anadır, candır, vatandır.
Her fedakârlığa göğüs gerendir.
O ANA'dır... Vatan Ana-dolu'dur.
Kadına şiddet en büyük ayıbımızdır
Cennet müjdelenmişken ayaklarına
Maruz kalır bir kalpsizin dayaklarına
Kadın kutsal deyip vatan bilmişim
VATAN'ıma bile ANA demişim
Kim demiş eksik eteksin, kaşık düşmanı
Güler mi yüzün, sırtlamışken yükün en ağırını
Dünyaya geldiğine ettiler binlerce pişman
Kim duyar seni, sarmışken sağırlar etrafını
Kadının hayatını karartmamak için,
Yarınlarına umut sunabilmek için,
Gelecek için, huzur ve sevgi için,
Kadını sevin, hor görmeyin
Kadın emektir, sevinçtir kadın
Hüzünle bakar gözleri
Kırmamalı, incitmemeli,
Hoyratça sevmemeli
Değer verildiğini bilmeli kadın
Kadınsız hayatı hayat sanan
Erkeğin aklı yok
Onlarsız yaşamı yaşam sanan
Adamın kalbi yok...
Kendini onlardan üstün sanan
Tıynetin hükmü yok
Kadın hayattır, nefestir.
Kadın yaşamın aynasıdır.
Ve sen!
Şiddet budalası ey zalim!
Zulmünle bu dünyayı kirletensin.
Hani anaydı kadın
Nasıl kıydın anana?
Hani cennet kokardı o
Vaz mı geçtin cennetten?
Nasıl kalktı kadına, yaş kesiği ellerin
Bir tatlı söz yeterdi, gülsün diye gözleri...
Dökülürken keder yorgun gözlerinden
Bir kez daha büktü boynunu kadın
Gönül koydu hayata, verilmeyen haklarına
Esir bırakılan cana
Üzüntüsü dağladı yüreğini
Ne cenneti hayal etti gözleri
Ne emzirdiği süte gönül koydu
Şiddette bin lanet okuyarak
İçten içe susarak küstü kadın
Kadınla birlikte tadı kaçtı hayatın
Acıya seyirci kaldı dünya
Ve kadın
yaşamın önsözü!
Hayatın girişi kadın!
Ve kadın
Sen HAYAT olmalısın...
Kadınım ben...
Ruhumda açılan yaralar, bedenimde olsaydı,
Sarar sarmalardım, iyileşirdi zamanla
Ruhum can çekişiyor, içten içe kanıyor
Acısı yüreğime, beynimin derinliklerine işliyor
Kadınım ben...
Duyguların başkahramanıyım.
Yerine göre anneyim, yerine göre aşk...
Örselenmiş, bastırılmış duyguların tercümanı,
Yavrumun anası, aşkımın kadınıyım ben...
Kadınım ben
Yapraklarını dökmüş bir fesleğen
Bir limon ağacı
Uykusunda süslenmiş
Bir yaban çiçeği gibi narin
Hüzünden bilirler adımı
Sonbahar gibi döker her mevsim
Yapraklarını bedenim
Sırf o yüzden
Rüzgârlara aşıktır yüreğim
Biraz yorgun
Biraz kırgın
Biraz yalnız...
#kadınaşiddetehayır
TEŞEKKÜR EDİYORUZ.
Aksed Sanat