Keşke bu yazı gerçekliği yansıtmasa
Gelinlik denen kefenlerin içine sok onu.
Evlilik denen tabutlara tık.
Ve ailenin dibine, en dibine göm.
Kucağında çocuklar, kalbinde korkular.
Oradan dışarı çıkamasın, sokağa adım atamasın.
Utanç ve çaresizlikten güzel elbiseler dik üzerine.
Saçlarını dikenli taraklarla tara; aralarına zehirli çiçekler dola.
Üzerine güzel güzel kapılar kapa.
Tutacağı bir tokmak olmasın;
O kapıyı açacak cesareti kendisinde hiç bulmasın.
Hep içeride, hep içinde, derinlerde diplerde tut onu.
Varlığı diğerlerinin varlığına armağan olsun.
Varlığı yokluğuyla bir olsun.
Üç kere üst üste söyle.
Yok olsun, yok olsun, yok olsun.
Kasığını doğurganlıkla damgala; alnını kutsallıkla.
Aklını yok say, duygularını tok say, günahlarını bir bir say.
İsteklerinden utandır onu.
Utanmazsa yine isteklerinden kır boynunu.
Kanadıkça lanetle; onun kaderi lanetlerden bir kule.
O kulede, hayat boyu ocakla yatak arasında sürünsün.
Kulenin kapılarına kilit vur, pencerelerine zehir sür, eşiklerinde dikenler olsun, çatılarında çiviler.
Dışarıyı hiç bilmesin; içeriyi silsin, silsin, silsin.
Soğan kokan dar ya da geniş, zengin ya da yoksul, güzel ya da çirkin mutfaklar ver ona.
Ve koltuklar, sehpalar, lambalar, halılar, aynalar, perdeler, tüller, avizeler, ütüler, mikserler, süpürgeler, toz bezleri...
Cam temizlikleri, yer cilalamaları, halı yıkamaları, bulaşık yığınları...
Mandallar mandallar ve mandallarla iplere as onları.
Kurusunlar. Kurusunlar. Kupkuru olsunlar.
Yatakta gıklarını çıkaramasınlar.
İyice örtünmeden pencereye bile çıkamasınlar.
Tanımadıkları kimselere kapıları açmasınlar.
Utansınlar.
Hep utansınlar.
Saçlarından utansınlar.
Memelerinden utansınlar.
Bacak aralarındaki ateşten tutuşsunlar.
Söndür onları.
Söndür onları.
Öldür onları.
Mühürle hazlarını.
Lanetle şehvetlerini.
Al sana bir elma.
Kadın dediğin salaktır, yılan dediğin günahtır.
Kadın dediğin salaktır; yılan dediğin günahtır.
Kadın dediğin salaktır; yılan dediğin günahtır.
Çağlar boyu kendini de onu da bu yalanla oyala.
İnsanın, kadın yüzünden cennetten kovulduğuna bir kere inandın ya...
Tabii ki cehennem olur kurduğun her dünya.
Mine Söğüt
·
17 görüntüleme
Gelinlikle kefenin aynı cümlede kullanıldığını ne zaman görsem annemin şey dediği gelir aklıma, "bize derlerdi ki o eve gelinlikle girer kefenle çıkarsın" tüyler ürpertici ama "kültür" işte.
Bu demek oluyor ki sadece ölürsen çıkabilirsin.Ölmekten kötü bir kadın için o evden çıkmak çünkü. O evden çıkan kadın başkaldırmış olur, toplumun ona dayattığını reddetmiş olur. Adına yazılan kaderi elinin tersiyle itmiş olur.Ataerkil düzenin çarkına çomak sokmuş, itaati reddetmiş kadındansa kefenli kadın evla onlara göre. Örf-adet-gelenek-görenek (yazarken bile fenalık geçiriyorum) terör örgütünün(!) basmakalıp anlayışlarından biri.Böyle bir kültür var mı? Tabii ki var. Biz bu kültürü kabul ediyor muyuz? Tabii ki hayır :D
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.