Severek takip ettiğim bookstagramların favorilerine giren bir kitap olmasından ve kitap okumakta zorlandığım dönemde araya sıkıştırıp kafamı rahatlamamı sağlayacağını düşündüğümden dolayı Nefret Oyunu’nu sepetime eklemiştim. İkincisini sağladı ama beğenmediğimi verdiğim puandan anlamışsınızdır. Lucy Hutton ve Joshua Templeman birbirlerinden nefret ediyordu. Ortak iki CEO’nun asistanları olarak karşılıklı çalışıyorlardı. İkisi de aynı terfi için çabalarken çekişmeleri artar bir yandan birbirlerini yakından tanımaya başlarlar. Kitabın adını okuduğunuzda nefretin baskın olması gerektiğini düşünürsünüz değil mi? Ama sıkıntı şu ki kitapta olan duygulardan hiçbiri nefret değil. Karakterlerimiz birbirinden hiç nefret etmedi. Aralarındaki rekabeti ve zaman geçtikçe kabullendikleri cinsel çekimi yanlış yorumlamaları sonucu abartılı bir nefret varmış gibi yansıtılıyor ama alakası bile yok. Enemies to lovers okumayı beklerken düşman olmayan ikilimizin kısa bir sürede aralarındaki buzları(!) eritmelerini okuyoruz. Konusu klişeleşmiş bile olsa yazarın; olay örgüsüyle, karakterlerle daha özgün bir kurgu oluşturması gerekirdi. Gayet tahmin edilebilir ilerleyen, türünün vasat örneklerinden biriydi. Çok düşündüm bu kitapta neyi sevdim diye ve hiçbir şey bulamadım. Tek artısı akıcı olması ve kolay okunmasıydı onun dışında burada bahsedebileceğim bir özelliği yoktu. Yetişkin kurgu olmasından dolayı kitabın +18 olmamasını beklemek saçmalık olurdu. Ama 384 sayfa boyunca karakterlerin öpüşmelerini, sevişmelerini ya da bu ikisini fantezi dünyalarında kurgulamalarını okuyoruz. He bir de flörtleşmelerini. Zaten hepsi dan diye oluyor böyle zamanla gelişse tamam. Ama kısa sürede gerçekleşen böyle abartılı ilişkileri okumaktan gerçekten çok sıkıldım. >SPOILER BAŞLANGICI< Eğer Lucy, Danny’le buluşmasaydı tüm bunların olmayacağı gerçeğine ne demeli? Josh’un tüm sene aşk acısı çekip biriyle buluştuğunu öğrenince hamlesini yapması bana garip geldi. Keşke baştan biri adım atsaydı da biz bunları okumasaydık. İkilimizin aşk hayatının arasına giren Danny’e gerek yoktu. Josh’ın Lucy’nin hiçbir şeyi olmamasına rağmen Danny’i kıskanıp triplere girmesine ise bir anlam veremedim. Ve kitaptaki EN SAÇMA şeye geliyorum. Josh’un hoş erkekler hep tercih ediliyor, gizemli ve zor erkekleri kadınlar sadece cinsel obje olarak görüyor diye ortaya attığı boş hipotez ve Lucy’nin de bunu onaylaması? Yazar nasıl bir evrende yaşıyor bilmiyorum ama benim yaşadığımda hiçbir zaman hoş erkekler tercih edilmiyor. Asi, çözülmesi zor kişiler birkaç adım önde başlıyor. Bir de yazarın sarışın, uzun boylu kadınlarla bir alıp veremediği var galiba çünkü kitap boyu Lucy’i övücem diye o fiziksel özellikteki kadınları tehdit gibi gösterip durdu. Son olarak şundan da bahsetmek istiyorum ki bu saçma deneyi(?) okuduğumda baya güldüm. Bir insanla buluştuğunuzda ilişkiye devam edip etmeyeceğinizi ölçmek için aklınıza gelen en iyi çözüm hangisi? Sally Thorne’a göre en önemlisi iyi öpüşmesi. Eğer iki erkek arasında kaldıysanız hangisi daha iyi öpüşüyorsa onu tercih edin önerisini falan veriyor gibiydi ve bundan daha garip çok az şey okudum. >SPOILER SONU< Anlayacağınız kitabı derinlemesine incelediğinizde ciddi sorunlar bulabiliyorsunuz. Çoğu kişinin en sevdiği kitaplardan biri olsa da ben beğenmedim. Önereceğim bir kitap değil, açıkçası okumazsanız bir şey kaybedeceğinizi düşünmüyorum. Kafa dağıtmak istiyorsanız belki şans verebilirsiniz ama bu kitaptan çok daha güzelleri olduğu için ben vaktinizi harcamayın derim.

Nefret OyunuSally Thorne · Yabancı Yayınevi · 20182,239 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sıla