Freud'cu akımın bizleri psikanalizin temeli olarak şartlandırdığı şu tespit şüphesiz bazı doğrular barındırıyor. Ancak, yine de ben, yetişkinliklerinde psikolojik sorunlar yaşayan insanların mutlaka çocukluk hikayelerinden kaynaklanan bir bilinmez sebebiyle ( ki Freud, yaşanılan fakat hatırlanamayan olaylarında buna sebep olduğunu iddia ediyor) sorunlu bir yaşantı sürdüklerine dair tezine tamamen kapılmak istemiyorum. Yaşadığımız her şeyin üzerimizde bir etkisi olduğu mutlak bir gerçek (sadece çocukluk değil..sonrası da!) ve mükemmel bir çocukluk geçirdikleri düşünülen insanların en başarılı ve mutlu kimseler olmadıkları da yine bilinen bir sosyal realite. Demek istediğim şu; 1800 lü yıllara ait bu tezlere çığır açıcı yeni birşeyler katmaları gerekiyor artık. İnsan ruhu mekanik işleyen bir sistem değil... Ve her insan benzersiz bir ruh taşıyor. Bunun yaratacağı potansiyel farklılıklar yadsıyamadığım bir felsefi problem bende.