Bence kızmak, öfkelenmek, bağırmak insanın doğası gereği olan normal bir durumdur. Bırakın eşinize, çocuğunuza, anne-babaya insan kendine bile zaman zaman öfkelenip kızmaktadır. Asıl önemli olan ve bence kitabın en can alıcı cümlesi “Balkondan bakın”. Kiminle olduğu önemli olmayan her tartışmada/olayda, sanki kendinizi balkondan izliyormuş gibi düşünüp olayları izleyince haklı tarafı değil de neyin olması gerektiğini görüp o zaman bağırma ve öfkelenme gafletine düşmüyorsunuz. Bunu bir kere yapınca gerçekten daha ılımlı, daha tarafsız bakıldığını deneyimledim. Bu durumu sadece eşler arasında olmadan tüm çevremize uyguladığımızda tamamen kişisel gelişime etki ettiğini düşünmekteyim.
Kitap üç kısımdan oluşup dokuz ana başlıkta kendi deneyim ve yazarın kendi danışmanlarının hikayelerinden oluşmaktadır. Aslında hikayeler ve yorumlar dünyanın neresinde olursa olsun çok benzer. Kadın ve erkek ilişkilerinin herhangi bir kıta, ülke, dil, din ve ırka dayanmayıp yaşanılanlar, tavırlar ve sonuçların aynı olduğu aşikardır. Cümleleri okudukça kendinizden hayatınızdan parçalar göreceğinize inanıyorum. Tıpkı kendi hayatınızı okur gibi.
“Tüm önerileri yaptınız ve hala manevi olarak ayrılmak/boşanmak kararını verdiyseniz son olarak size boşanmanın/boşanmamanın maddi boyutlarını bir kağıda yazıp boşanma sonrası neler yaşayacağınızı siz kendiniz görün der” yazar. Bu kararı verdikten sonra maddi boyut düşünülür mü tartışılır!
