Gönderi
“Vicdan susar mı?”
“Susturmaya çalışırsan susmaz. İnsan kendi iç sesiyle ne kadar uğraşırsa, o kadar güçlendirir. Zaten bu, o insanın cezasının başlangıcı gibidir.”
Yaşam insan için hem çok uzun hem de çok kısa sürecek olan bir yolculuk. Asıl durağa ulaşmak için geçilmesi gereken menzil. Yolda, yolculukta ilk doğdumuz andan itibaren başlayan ve ölüme dek bitmeyen bir serüven. Yolculukta bazen bilerek bazen bilmeyerek yanlış yollara sapabilir insan. Vicdan bu yolculuğun en önemli pusulası. Vicdanın sesini duyanlar için yol hep aydınlık. Susturanlar ise o yolda kaybolmaya mahkûm. Günahlar bu yolculukta omuzlarımızda taşıdığımız ve tevbe etmeden indiremeyeceğimiz yüklerimiz...
“Doğru Yol Ekspresi” yanlış yola sapmakta olan bir gencin vicdanıyla konuşmasını, iç hesaplaşmasını anlatıyor. Doğru boyasıyla boyayarak iyi göstermeye çalışıp, içimizi rahatlattığımız ve yapmak için türlü bahaneler gösterdiğimiz günahlarımızın canlı hali bu genç. Günah çukurunun kenarından aşağıya bakmakta. Bir adım atsa yok olacak, kaybolacak. Bir el, bir yardım beklemekte. Kurtuluş için bazen vicdanın haykırışları yetmez çünkü. Birinin çekip çıkarması gerekir. Doğru kisvesi altında sakladığımız günahlarımız boyası eskiyip döküldüğünde gerçek acı bir tokat gibi çapar insanın yüzüne. Kaçmak istese de kurtulamaz. İzini çıkaramadığımız kirlerimiz gibidir. Kabuk bağlamayan yaralar gibi kanar durur. Unutmak istesek birinin bakışlarında görürüz günahımızı. Susturamadığımız sestir daima konuşan. Yankılanır sen var oldukça. Allah’a teslim olmadıkça kendi kendimizin mahkûmuyuz.
Günah arifesinde bir genç, kurtarıcı bir amca, acılara dayanamayan bir dost, menzile ulaşamayan bir tren, hidayet isteyenler için bir cami... Yazdıklarım bu beş unsurun bende oluşturduğu duygular. Vicdanının sesini duyanlara tavsiyemdir.
·
116 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.