“Ne var ne yok Konya'da, nasıl oraları?” Ozan bu kez hiç duraklamadan karşıladı:
“Sahipsiz iyice... Vergi üstüne vergi bindirmekte Moğol... Say ki kalıcı değil, gidici... Kendi kâğıt parasını almaz oldu epeydir; gümüş, altın ister oldu. Oysa gümüşün adını çoktan unuttu millet! Görünürdeki hep alındı, saklıları çıkartmak için ülkeyi zorlamaktalar sopa gücüyle... Bize n'olduysa 1277'de oldu, şövalyem! Mısır'ın Memlük Sultanı geldi, biraz Moğol öldürdü. Bunu duyan Abaka İlhan, ordusunu çekti yürüdü. Öç almak için iki kere yüz bin kafa kesti. Kan düştü böylece Anadolu adamıyla Moğol'un arasına... Karamanoğlu Mehmet Bey sıvandı, başına yeterince adam biriktirip Konya'yı basıp aldı. Birini, “Sultan oğlu' diye tahta oturttu. Kimileri buna 'Düzme,' dediler, adını 'Cimri' kodular. Konya Sultanı asker çekti, yenildi, Moğol'dan yardım istedi. Bu kez Mehmet Bey'i bozdu, kendisini, kardeşlerini, amcalarını öldürdü Cimri kaçtı, Germiyan toprağına geldi. Ayağındaki kırmızı çizmeden bilinip tutuldu.”
Sayfa 42 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.