Yaşar Kemal okuyanlar bilir Çukurova aşktır, candır, heyecandır.Nasıl ki Çukurova'nın o kavurucu sıcaklığını hissederiz, nasıl ki halk umudunu beyaz altına bağlamıştır, nasıl ki sıtmadan yakınır en sevdiklerimizi kurban veririz. Necati Cumalı ile de aynı içtenliği sıcaklığı hissettim Batı Anadolu'yu gezdim baştan aşağı, tütün topladım, tarlada ırgat oldum sevdiğime kavuşamadığım için kederlendikçe bir cıgara yaktım, kendime, derdime yandım, oy zamanı beni halk bilen siyasilere sövdümde sövdüm ama yine anamın, kardaşımın tesellisiyle, sağlığıma bin şükür ederek, henüz açlıktan ölmedik ya diyerek yürüdüm geçtim kasabanın meydanından.Amma yeri geldi onurum açlığımdan ağır bastı da anam avradım olsun bu tütünü yakarım da gene de size satmam diyen arabacı Yusuf'la el emeği göz nuru sarı altınımı, tütünümü bir kibrit çalıp yaktım.Of offf okurken ciğerimi bıraktım sanatçı olmak budur, halk olmak, ırgat olmak, sevdalı olmak ancak bu kadar güzel anlatılır.Yıllardır okumayı düşündüğüm fakat bir türlü eyleme geçiremediğim bir kitaptı.Okurken geç kalınmışlık hissi yapıştı bırakmadı yakamı.Kalemin nasıl güzel, sen nasıl güzelsin Necati Cumalı.Kitaba tekrar dönersek dedim ya Anadolu...İzmir, Muğla, Denizli ve çevre illerdeki halkın geçim kaynağı olan tütünle sınavını anlatıyor.Halkın tek ümidi olan tabiri caizse ekmeğini katık edeceği acı tütünün tekel eksperlerinin tekeline bırakıldığı, kiminin ıskartaya bırakıldığı, nerdeyse bedavaya satıldığı, ektra, birinci diye sınıflara ayrılan altın emmee satıldıktan sonra değerlenen, çiftçinin bir sonraki hasata kadar sızım sızım sızlatıldığı, her zaman olduğu gibi siyasilerin sadece seçim zamanı boy gösterdiği, kasabalılarında halkçılar ve demokratlar diye ikiye ayrıldığı bir Demokrat parti Menderes dönemi tüm çıplaklığıyla adeta insanın içini parçalarcasına dile getirilmiş.Kimi zaman parasizliktan evlenemeyen Ferit'in dilinden, kimi zaman arabacı Yusuf'un kimi zamanda kumarbaz, şımarık,karısına para yetiştiremeyen kasabanın doktorundan duyuyorsunuz.Veresiye defteri kabarıp giden bakkalı söylemiyorum bile.Fakat bir bağlılık, bir kenetlenmişlik var ki bizde benim diyen parti yıkamaz.İşçiyiz çünkü biz emekçiyiz, köylüyüz biliriz birlikte yanmayı da açlığı da.Serinin üçüncü kitabından başlasam da tek kelimeyle muazzamdı.Ben halkım, ben köylüyüm, ben ırgatım, ben tütüncüyüm, ben çiftçi, ben sevdalı ben yaralıyım diyen herkes okusun.

Acı TütünNecati Cumalı · Cumhuriyet Kitap Yayınları · 2011468 okunma

··

102 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

momo